ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Toῦ Ἀσώτου: Λουκ. ιε΄ 11-32

(Πρωτότυπο αρχαίο κείμενο, ερμηνεία και μετάφραση)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.

εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐ­­­­πέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. ῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ

«Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρός… καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι»

Φτώχεια, πείνα, ἀνεργία, ἐκμετάλλευ­ση, στερήσεις… Δραματικὲς καταστάσεις­ ποὺ καθημερινὰ γίνονται ἁπτὴ πραγ­μα­τικότητα καὶ στὴ δική μας χώ­ρα. Αὐ­τὸ τὸ τραγικὸ κατάντημα τοῦ ἀν­θρώ­που, ποὺ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπο­τυπώ­νεται πολὺ ρεαλιστικὰ στὴν Παρα­βολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, ποὺ μᾶς παρουσιάζει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.

Ἤθελε ἀνεξαρτησία ὁ νέος ἐκεῖνος. Γι’ αὐτό, ἀφοῦ πῆρε τὸ μερίδιο τῆς περιου­σίας του, ἔφυγε μακριὰ ἀπὸ τὸ σπί­τι τοῦ πατέρα του. Ποῦ κατέληξε ὅμως; Ἂς προσ­έξουμε κάπως περισσότερο τὸ θλι­βε­­ρό του κατάντημα, γιὰ νὰ ἐντο­πί­σου­με με­­ρι­κὲς ἀπὸ τὶς τραγικὲς συνέπειες τῆς ἀπο­στασίας ἀπὸ τὸν Θεό.

.

1. ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ

Μία πρώτη συνέπεια τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι οἱ ὀδυνηρὲς στερήσεις. Ὁ νεότερος υἱὸς τῆς Παραβολῆς ξόδεψε ὅλη τὴν περιουσία του στὴν ἄσωτη ζωή. Ἔφτασε λοιπὸν κάποτε στὸ σημεῖο νὰ μὴν ἔχει χρήματα οὔτε γιὰ τὴν ἀναγκαία τροφή του. Συνέβη μάλιστα­ νὰ ἐπέλθει καὶ «λιμὸς ἰσχυ­ρός», δη­­λαδὴ πείνα ποὺ ἐξαπλώθηκε σὲ ὅλη τὴν περιοχή, κι ἔτσι ἡ κατάστα­σή του ἐπι­δει­νώθηκε. Τόσο πολὺ ὑπέφερε ἀπὸ τὴν πείνα, ὥστε ζητοῦσε νὰ φάει ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι. Κι ὅμως οὔτε αὐτὰ δὲν τοῦ ἔδι­ναν… Τί ἐλεεινὸ κατάντημα!

Ἀκόμη πιὸ ἄθλιο ὅμως εἶναι τὸ κατάν­τημα τοῦ ἁ­­­μαρ­­τωλοῦ. Ἐνῶ ἀρχικὰ ἀπο­λαμβάνει μία ζωὴ ἀνέσεων καὶ ἡ­­­δονῶν, σύντομα ἀρχίζει νὰ βιώνει τὶς τρα­γικὲς ἐπιπτώσεις τῆς ἁμαρτίας στὴ ζωή του. Οἱ καταχρήσεις, τὰ ξενύχτια καὶ γενικὰ ἡ ἀνήθικη ζωὴ καταστρέφουν τὴν ὑγεία του, κλονίζουν τὴ σχέση του μὲ τὰ πλέον φιλικά του πρόσωπα, δημιουργοῦν μέσα στὸ ἐσωτερικό του ἀηδία καὶ τύψεις. Αὐτὸς ποὺ νόμιζε ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ θὰ εἶχε ὅ,τι ἤθελε, τελικὰ στερεῖται τὰ πάντα! Αἰσθάνεται ἕνα τεράστιο κενὸ μέσα στὴν ψυχή του. Γιατί; Διότι τοῦ λείπει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς καὶ εὐτυχίας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Τωβίτ, ἐκεῖνος ὁ θεοσεβούμε­νος­ πατέρας, συμβούλευε τὸν γιό του: «Πρόσεχε σεαυτῷ, παιδίον… ἡ γὰρ ἀ­χρει­­ότης μήτηρ ἐστὶ τοῦ λιμοῦ» (Τωβ. δ΄ 12-13). Δηλαδή: Πρόσεχε, παιδί μου, διότι ἡ κα­­κία καὶ ἡ ἀνηθικότητα γεν­νᾶ τὴ φτώχεια­ καὶ τὴν πείνα. Πόσο ἐπαλη­θεύ­­εται πρά­γματι ἡ ἀ­­λήθεια αὐτὴ στοὺς και­ροὺς ἀπο­στασίας ποὺ ζοῦμε!

.

2. ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Ἄλλη συνέπεια τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς­ εἶναι ἡ ὑποδούλωση στὰ πάθη. Ὁ ἄσω­-­τος υἱός, ποὺ ἀναζητοῦσε τὴν ἐλευ­θερία του μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα, τελικὰ κατέληξε νὰ γίνει δοῦλος σὲ κά­ποιον ἀπὸ τοὺς πολίτες τῆς χώρας ἐκείνης γιὰ νὰ βόσκει χοίρους!

Αὐτὸ παθαίνει καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζήσει­ δῆθεν ἀπελευθερωμένος ἀπὸ τὰ «μὴ» καὶ τὰ «ὄχι» τῶν θείων ἐντολῶν: σταδι­α­κὰ ὁδηγεῖται στὴ χειρότερη καὶ πιὸ ἐξευ­τελιστικὴ δουλεία. Ὁ ἀπόστολος Πέ­τρος γράφει ὅτι πολλοὶ μιλοῦν γιὰ ἐλευ­θερία, ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἔχουν γίνει σκλάβοι­ τῆς δια­φ­θορᾶς καὶ τῆς ἁμαρτίας: «Ἐλευθερίαν αὐ­τοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑ­πάρχοντες τῆς φθορᾶς». Διότι στὸ πάθος­ στὸ ὁποῖο ἔχουν νικηθεῖ, σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς­ ἔ­­­χουν ὑποδουλωθεῖ (Β΄ Πέτρ. β΄ 19). Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι «πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁ­­­μαρ­­τίας» (Ἰω. η΄ 34). Αὐτὸ μαρτυρεῖ καὶ ἡ πείρα τῆς καθημε­ρινῆς ζωῆς: Πόσοι­ ἄν­­­­θρωποι βρίσκον­ται ἁλυσοδεμένοι μὲ ἰσχυ­­­ρὲς ἐ­ξ­αρτή­σεις ὅπως τὸ ἀλκοόλ, τὸ τσιγάρο, τὰ τυ­χερὰ παιχνίδια… Πόσοι εἶναι αἰ­χμά­λω­τοι στὸ πάθος τοῦ θυμοῦ, τοῦ ψεύδους ἢ κάθε ἄλλης ἁμαρτωλῆς συνή­θειας…

Μόνο ὅσοι ἀκολουθοῦν μὲ συνέπεια τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου μποροῦν νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι κι ἀδέσμευτοι ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν παθῶν, τὴν ἐπιρροὴ τοῦ κόσμου καὶ τὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου. Αὐτὸν τὸν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας μᾶς ἔ­­­δει­­ξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶ­­πε: «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλή­θεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. η΄ 32-36).

Καθὼς μελετοῦμε τὴν Παραβολὴ τοῦ Ἀ­­­σώτου, τὸν ἀνεκτίμητο αὐτὸ πνευματικὸ θησαυρὸ ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ θεῖος Δι­δάσκαλος, εἶναι εὐκαιρία νὰ κάνουμε μία εἰλι­κρι­νὴ αὐτοκριτική: Μήπως κι ἐμεῖς ­μοιά­ζουμε μὲ τὸν Ἄσωτο, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμι­λεῖ ὁ Χριστός; Πράγματι· πολλοὶ ἀπὸ ἐ­­­­­μᾶς, σὰν τὸν Ἄσωτο, ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθώντας τὰ ἐ­γωι­στικὰ θελήματα καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη μας, ὁδηγηθήκαμε σὲ αὐτὸ τὸ τραγικὸ ἀ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­διέ­ξ­οδο. Ἂν τὸ συνειδητοποιήσουμε αὐ­τό, τότε θὰ ἀνακαλύψουμε καὶ τὴ μόνη­ διέξ­οδο στὴ σημερινὴ κρίση: τὴ μετάνοια­ καὶ τὴν ἐπιστροφὴ στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἐκεῖ ποὺ μποροῦμε νὰ ἀ­­­πολαμ­βά­νουμε τὴν ἀναφαίρετη χα­ρά, τὴν πρα­γματικὴ ἐλευθερία, τὴν ἀδια­τά­ρακτη ψυ­χικὴ ἰσορροπία καὶ εἰρήνη.

.

.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Τοῦ Ἀσώτου:  Α΄ Κορ. ς΄ 12-20

Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσια­σθήσομαι ὑπό ­τινος. τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργή­σει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλ­λὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν ­Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. οὐκ ­οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη ­Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χρι­στοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γέ­νοιτο. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώ­μενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρ­κα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυ­ρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώ­ματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. ἢ οὐκ οἴ­δατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώ­ματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

1. Τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα

Στὴν ἐποχὴ μας προβάλλονται ἔντονα τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα καὶ ἡ ὑπεράσπισή τους. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐκπαιδεύεται ἀπὸ μι­­κρὸς νὰ διεκδικεῖ τὰ δικαιώματά του καὶ νὰ προασπίζεται τὴν ἐλευθερία του, ἡ ὁποία τάχα δὲν ἔχει ἄλλη προϋπόθεση παρὰ μόνο νὰ μὴν βλάπτει τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου. Εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ θεώρηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐλευθερίας σωστὴ καὶ πρὸς ὄφελος τοῦ ἀνθρώπου;… Τὴν ἀπάν­τηση τὴν ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ὅπου ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος ἀπευθύνεται στοὺς Κορινθίους καὶ τοὺς λέγει:

«Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξ­ουσιασθήσομαι ὑπό τινος»· ὅλα ἔχω ἐξουσία νὰ τὰ κάνω, δὲν συμφέρουν ὅμως ὅλα. Ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιαστῶ καὶ δὲν θὰ γίνω δοῦλος σὲ τίποτε.

Τὰ φαγητὰ ἔχουν γίνει γιὰ τὴν κοιλιά, καὶ ἡ κοιλιὰ γιὰ τὰ φαγητά. Ὁ Θεὸς ὅμως θὰ καταργήσει στὴν ἄλλη ζωὴ κι αὐτὴν κι ἐκεῖνα. Μπορεῖτε λοιπὸν νὰ τρῶτε ὅ,τι ἐπιθυμεῖτε, ἀρκεῖ μόνο νὰ μὴ γίνεστε δοῦλοι τοῦ φαγητοῦ καὶ τῆς κοιλιᾶς. 

Τὸ δὲ σῶμα δὲν ἔχει γίνει γιὰ τὶς ἀπολαύσεις καὶ τὴν πορνεία, ἀλλὰ γιὰ τὸν Κύριο, γιὰ νὰ Τοῦ ἀνήκει ὡς μέλος Του. Καὶ ὁ Κύριος εἶναι γιὰ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ κατοικεῖ σ’ αὐτό. Βέβαια τὸ σῶμα διαλύεται μὲ τὸν θάνατο. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριο, θὰ ἀναστήσει καὶ ὅλους ἐμᾶς μὲ τὴ δύναμή Του.

Εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος ἀν­τιμετωπίζει ἀκόμη καὶ τὰ ζητήματα τῆς καθημερινότητος μέσα ἀπὸ τὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος. Ὁ ἴδιος εἶ­χε ἐξηγήσει ὅτι δὲν ὑπάρχουν φαγητὰ ποὺ ἐπιτρέπονται ἢ ἀπαγορεύονται. Ὅλα ἐπιτρέπονται, ἀρκεῖ νὰ ἐξυπηρετοῦν τὸν σκοπό τους, ὁ ὁποῖος εἶναι τὸ νὰ συντηροῦν τὸν ἄνθρωπο κι ὄχι ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνεται δοῦλος τους, αἰχ­μάλωτος στὴ λαιμαργία. Ἄλλωστε μὴν ξεχ­νᾶτε, λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὅτι στὴν αἰωνιότητα δὲν θὰ ὑπάρχουν οὔτε φαγητὰ οὔτε κοιλιὰ ποὺ θὰ ἐπιζητεῖ νὰ χορτάσει μὲ αὐτά. Ὁ καθένας λοιπὸν ἔχει δικαίωμα νὰ φάει ὅ,τι θέλει κι ὅσο θέλει. Ὡστόσο ὀφείλει νὰ ἀναλογιστεῖ ἂν αὐτὸ τὸν συμφέρει. Διότι στὴν πραγματικότητα καὶ τὴν ὑγεία του βλάπτει καὶ τὴν ψυχή του δὲν ὠφελεῖ, καθὼς τὴν αἰχμαλωτίζει στὴ λαιμαργία. Πῶς λοιπὸν θὰ ζήσει εὐτυχισμένος στὴν ἄλ­λη ζωή, ὅταν θὰ εἶναι ἐγκλωβισμένος στὶς ὀρέξεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες του, ποὺ δὲν θὰ ἱκανοποιοῦνται;…

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νὰ ἐ­ξηγήσει στοὺς πιστοὺς ὅτι ἡ πορνεία εἶναι ἁμαρτία, κάνει εἰδικὴ ἀναφορὰ στὴν ἀξία τοῦ σώματος καὶ στὴν αἰώνια προοπτική του. Τὸ σῶμα, λέγει, δὲν μᾶς ἔχει δοθεῖ γιὰ νὰ ἱκανοποιοῦμε τὶς σαρκικές μας ὀρέξεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήσει ἄφθαρτο μέσα στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι ἄδικο λοιπὸν νὰ διδάσκουμε τὸ δικαίωμα αὐτοδιάθεσης κάθε ἀνθρώπου καὶ νὰ ἀποκρύπτουμε αὐτὴ τὴν αἰώνια προοπτική του;… Ἀλλὰ ὁ θεό­πνευστος Ἀπόστολος προχωρεῖ γιὰ νὰ ἐ­ξη­γήσει καλύτερα γιατί ἁμαρτάνει ὅποιος ἐνῶ λέει ὅτι πιστεύει στὸ Θεό, ὅμως συνάπτει σχέσεις ἐκτὸς γάμου καὶ δὲν ἐγκρατεύεται.

.

2. Τὸ σῶμα μας ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἐρωτᾶ: Δὲν ξέρετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶ­ναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Μπορῶ λοιπὸν νὰ ἀ­ποσπάσω τὰ μέλη τοῦ Χρι­στοῦ καὶ νὰ τὰ κάνω μέλη πόρνης; Ποτὲ μὴ συμβεῖ νὰ τὸ κάνω αὐτό! Ἢ δὲν ξέρετε ὅτι ἐκεῖνος ποὺ συν­δέεται στενὰ καὶ προσ­κολλᾶται στὴν πόρ­νη εἶναι ἕνα σῶμα μ’ αὐτήν; Διότι λέει ἡ Γραφή: Θὰ γίνουν οἱ δύο μία σάρκα. Ἐ­κεῖνος ὅμως ποὺ προσκολλᾶται στὸν Κύ­ριο, γεμίζει ὁλόκληρος καὶ διευθύνεται ἀ­πὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ γίνεται ἕνα πνεῦμα μ’ Αὐτόν.

Φεύγετε μακριὰ ἀπὸ τὴν πορνεία. Κάθε ἁμάρτημα ποὺ τυχὸν θὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος, δὲν βλάπτει τόσο ἄμε­σα καὶ κατευθεῖαν τὸ σῶμα. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ πορνεύ­ει, ἁμαρτάνει στὸ ἴδιο του τὸ σῶμα.

Ἢ δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο κατοικεῖ μέσα σας καὶ τὸ ἔχετε λάβει ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ συνεπῶς δὲν ἀνήκετε στὸν ἑαυτό σας;

Ναί· δὲν ὁρίζετε τὸν ἑαυτό σας. Διότι ἐξαγορασθήκατε μὲ τίμημα βαρύ, μὲ τὸ ἀτίμητο αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀπο­φεύγετε λοιπὸν κάθε αἰσχρὴ πράξη ποὺ γίνεται μὲ τὸ σῶμα καὶ ἀποδιώκετε κάθε πονηρὴ σκέψη καὶ ἐπι­θυμία ἀπὸ τὸ πνεῦμα σας. Καὶ ἔτσι νὰ δοξάζετε τὸν Θεὸ μὲ τὸ σῶμα σας καὶ μὲ τὸ πνεῦμα σας, τὰ ὁποῖα ἀνή­κουν στὸ Θεό.

Καθὼς ζοῦμε σὲ ἐποχὴ σαρκολατρίας, ὅπου προβάλλονται ὡς δικαίωμα τὰ πιὸ ἄτιμα πάθη καὶ οἱ χειρότερες διαστροφὲς ποὺ ἀποκτηνώνουν τὸν ἄνθρωπο, ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου ἔρχεται νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ νὰ ἀναδείξει τὴν αἰώνια προοπτική του. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἀσύλληπτο ὕψος στὸ ὁποῖο ἀνεβάζει ὁ πανάγαθος Θεὸς τὸ πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου κι ἔτσι καθιστᾶ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, ναὸ ἔμ­ψυχο, ἀσυγκρίτως ἱερότερο ἀπὸ τοὺς ἄ­ψυχους χειροποίητους ναούς.

Ἂς τιμοῦμε λοιπὸν καὶ ἂς σεβόμαστε τὸ σῶμα μας, ποὺ ἁγιάζεται μὲ τὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἂς τὸ χρησιμοποιοῦμε πάντοτε ἀνάλογα μὲ τὶς ὑψηλὲς προδιαγραφὲς τοῦ Πλάστη του καὶ τὸν τελικὸ σκοπό του, ποὺ εἶναι ἡ συμμετοχή του στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ αἰώνια εὐτυχία μας στὴν οὐράνια Βασιλεία.

.''Σωτήρ''