ΤΟ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΟΣ ΠΕΤΤΑ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΥΡΟΒΛΥΖΕ!

Mαρτυρία τοῦ ζεύγους Ἐμμανουήλ Δάνου του Γεωργίου καί τῆς Μαρίας τό γένος Βλάχου τοῦ Ἰωάννου, ὁδός Φρεαττίδος, περιοχή Ἄνω Ζορμπαλᾶ στό Αἰάντειο τῆς νήσου Σαλαμίνας, τηλ. 0030 2104660366 καί 0030 6934020190. 

Κατεγράφη 04 Ἰανουαρίου  2017.

  

Ὀνομάζομαι Μαρία Δάνου καί θά ἤθελα νά σᾶς καταθέσω τήν δική μου μαρτυρία γιά ὅσα θαυμαστά μᾶς ἀξίωσε ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς νά ζήσουμε ὁ Κύριός μας. Γενικά, σέ ἐμᾶς τούς ταλαίπωρους νεοέλληνες, τό λάθος πάντα εἶναι ὅτι δέν παίρνουμε στά σοβαρά αὐτό, πού εἶναι ἡ δεδομένη, ἡ παρεχομένη σημερινή ἡμέρα τῆς ζωῆς μας. Τό ὅτι ζοῦμε στό παρελθόν ἤ στό μέλλον. Τό ὅτι ὅλο καί περιμένουμε κάποιαν ἰδιαίτερη ἡμέρα, ὁπότε ἡ ζωή μας θά ξεδιπλωθεῖ καί θά ἀποκτήσει ὅλη τήν σημασία καί σπουδαιότητά της. Δέν προσέχουμε ὅτι ἡ ζωή μας κυλάει καί φεύγει σάν νερό. Διαρρέει μέσα ἀπό τά δάκτυλα τοῦ χεριοῦ, ἤ ὅπως ὁ πολύτιμος σπόρος, πού διαπερνᾶ καί πέφτει ἀπό μή σφιχτοδεμένο σακκί.

Συνεχῶς τήν κάθε ἡμέρα καί τήν κάθε ὥρα ὁ Θεός μᾶς στέλνει ἀνθρώπους, ὅπως ἔστειλε στήν οἰκογένειά μου τούς ἀξίους Πέττα. Εἴτε μοναδικές περιστάσεις, ὅπως στό μνημόσυνο τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, εἴτε ὑποχρεώσεις, πού πρέπει νά χρησιμεύσουν σάν ἀφετηρία στήν ἀναγέννησή μας. Ἀλλά ἐμεῖς δέν δίνουμε προσοχή σέ αὐτά τά πνευματικά σημεῖα, μέ ἀποτέλεσμα τήν κάθε ὥρα νά ἐναντιωνόμαστε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, στό σχέδιο γιά τήν δική μας σωτηρία. 

Καί πράγματι πῶς μπορεῖ ὁ Θεός νά μᾶς βοηθήσει; Μόνο στέλνοντάς μας στήν καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ἀνθρώπους, ὅπως τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα, καί συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων, ὅπως μέ τήν ἀσθένεια τοῦ συζύγου μου. Ἄν δέ τήν ὥρα της ζωῆς μας τήν δεχόμαστε σάν τήν ὥρα, ὅπου ἐκδηλώνεται τοῦ Θεοῦ τό θέλημα γιά μᾶς καί σάν τήν ἀποφασιστική, τήν σπουδαιότατη καί μοναδική ὥρα τῆς ζωῆς μας, ιἱ ὁποῖες ὡς τήν ὥρα ἐκείνη κρυμμένες πηγές χαρᾶς, ἀγάπης καί δύναμης θά ξεπηδοῦσαν καί θά ἀνέβλυζαν ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας!

Νά δεχόμαστε λοιπόν μέ σοβαρότητα κάθε ἄνθρωπο, πού συναπαντοῦμε στόν δρόμο τῆς ζωῆς μας καί νά παίρνουμε στά σοβαρά κάθε εὐκαιρία καί δυνατότητα νά κάνουμε ἔργο καλό καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο κάνουμε αὐτό, πού θέλει ὁ Θεός, γιά στίς συγκεκριμένες ἐκεῖνες περιστάσεις, τήν δεδομένη ἐκείνη ἡμέρα καί ὥρα.

Ἄν ἀγαπούσαμε τόν Θεό περισσότερο, πόσο εὔκολα θά τοῦ ἐμπιστευόμασταν τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο μέ ὅλες τίς ἀντινομίες του, καί τίς ἀκατανόητες πλευρές του! Ὅλες οἱ δυσκολίες ὀφείλονται στό ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο ἀρκετά. Ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει ἄδολη ἀγάπη, ὑπάρχουν αὐτομάτως λιγότερες δυσκολίες.

Πολλή ἀπό τήν σύγχυση, πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς σύγχρονους Χριστιανούς, θά διαλύονταν  (ἄν εἴμασταν πραγματικά Χριστιανοί μέ τήν κυριολεκτική, Εὐαγγελική σημασία τῆς λέξεως) θά λυόταν, ἀνάμεσα σέ ἄλλα καί τό θέμα τῆς σημασίας τοῦ πόνου στή ζωή, τοῦ νά ὑποφέρουμε «ὅπως ὁ Κύριος ὑποφέρει»... καί ἄλλα πολλά. Λαμβάνοντας ὑπό ὄψιν την ἀκόρεστη καί ἄπληστη προσκόλλησή μας στα αγαθά τοῦ κόσμου τούτου  (ὅταν ἡ ἴδια ἡ προσκόλληση στά ἐφήμερα ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου, ὅταν αὐτή ἡ ἴδια ἡ προσκόλληση μέ τήν ψεύτικη ὕλη γίνεται πρόξενος πολλοῦ πόνου) γιά ποιό θρησκευτικό καί πνευματικό νόημα τῆς ζωῆς μας, περιλαμβανομένου καί τοῦ δικοῦ μας πόνου, μποροῦμε νά μιλοῦμε;

Τώρα θά καταγραφοῦν ὁρισμένα θαυμαστά σημεῖα, πού ἐπιτελέσθηκαν μέ τήν πρεσβεία τῶν ἀξίων. Σημεῖα, πού ἐπιβεβαιώνουν ἀκράδαντα γιά ἀκόμη μία φορά ὅτι, ἐπισκιασάσης τῆς θείας χάριτος στούς  ἀξίους, εἶχε σάν ἀποτέλεσμα ἐμεῖς ὡς οἰκογένεια νά ὑποστοῦμε τῶν ἄμεση καί ἀπότομη μεταβολή εἰς τόν ἔσω μας ἄνθρωπο, καί οὐσιαστικά νά εἰσέλθει καί ὁ σύζυγός, μου κλαίγοντας εἰς τόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο ἐν τελείᾳ μετανοία, ἐν κλαυθμῳ καί κοπετῶ, προσπίπτοντας κατησπάσθη τά μυστήρια τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας. Καί κρατώντας, ὅσο θά ζοῦμε, τήν φωτογραφία τῶν ἀξίων, γιά τούς λόγους πού ἐξηγοῦμε παρακάτω, ἀπό τήν ὁποία πηγάζει ἄρρητη εὐωδία, καί σᾶς καταθέτουμε, γιατί τούς εὐγνωμονοῦμε καί τούς εὐχαριστοῦμε τούς ἀξίους, ἀφοῦ ἄλλωστε ηὐδόκησε ὁ Τριαδικός Θεός διά τῆς χάριτός του, νά ἐπενεργήση ἐπ’ αὐτῆς τῆς φωτογραφίας θαυματουργικῶς, ὥστε νά καταλείπουμε τήν ἁμαρτωλή καί ἄθλια ζωή μας. 

 Θά νά σᾶς ἀναφέρω συγκεκριμένα γιά τούς ἄξιους εὐεργέτες μας λευτικό ζεῦγος Πέττα. Τήν ἁγιότητα τοῦ σημειοφόρου πατρός Νικόλαου Πέττα καί τῆς σεβάσμιας πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς, τήν γνωρίσαμε ἀπό τό ἄκρως πνευματικό βιβλίο, πού ἐπιμελήθηκε κατόπιν ὑποδείξεως τῆς Μητέρας τοῦ Οὐρανοῦ (συγκεκριμένα τῆς περίπυστης εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Πορταϊτίσσης) ὁ λόγιος Ἰβηρίτης Γέρων Μάξιμος, πρώην Πρωτοεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού φέρει τόν τίτλο «ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Ὁ πατήρ Νικόλαος Πέττας (1941- 4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-21.11.2012)». Γιά τούς ἀξίους Πέττα, ἐνημερωνόμαστε καί τά σημεῖα, πού τελοῦνται μέ τήν πρεσβεία τους, ἀπό τήν ἱστοδελίδα πού ἐπιμελήθηκε ὁ πανεπιστημιακός ὁμ. καθηγητής Φώτιος Ἀρ. Δημητρακόπουλος ( http://www.pnikolaos.gr ). Σέ αὐτό τόν ἰστότοπο εἶναι ἀναρτημένο καί τό βιβλίο τοῦ Γέροντα Μαξίμου. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ σύζυγός μου ἐπισκέφθηκε τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2015 τόν τάφο του καί τό Ἀσκητήριό του, ὅταν ἦταν στήν Πάτρα. Ἔτυχε, ὅταν πῆγε σέ αὐτά τά προσκυνήματα, νά εἶναι μαζί καί ὁ π. Νεκτάριος.

Διήγηση α): Διάσωση ἐκ βεβαίου θανάτου τοῦ Ἐμμανουήλ, ἀπό τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ σέ συνεργασία μέ τόν π. Νικόλαο. 

 Τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016 ἀνακαλύψαμε ὅτι δυστυχῶς ὁ ἄνδρας μου ἔπασχε ἀπό καρκίνο τοῦ ὑπεζωκότα. Τήν ἴδια περίοδο ἀσθένησε καί ὁ αὐτάδερφός του, ὁ Νεόφυτος ἀπό καρκίνο τοῦ πνεύμονα καί μεταστατικό καρκίνο στό κεφάλι (τρεῖς ὄγκους). Ἄρχισε ἕνας δύσκολος ἀγώνας γιά  ἐμᾶς. Παρακαλοῦσα τήν Παναγία μας καί ὅλους τους ἁγίους. Ἐπίσης καί τόν σημειοφόρο π. Νικόλαο Πέττα νά πρεσβεύσουν στόν Κύριό μας, γιά νά δώσει τήν ὑγεία στούς ἀνθρώπους μας.

Τήν προπαραμονή τῆς Ἁγίας Μαρίνας, δηλαδή δεκαπέντε Ἰουλίου 2016 τό μεσημέρι, παρακάλεσα μέσω διαδικτύου τόν ἐφημέριό του Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ θαυματουργοῦ Ἀρχαγγέλου Ταξιάρχη τοῦ Μανταμάδου τῆς νήσου τῆς Μυτιλήνης, αἰδεσιμολογιώτατο π. Χρῆστο Τσιτμιδέλλη, νά προσευχηθεῖ γιά τόν ἄνδρα μου Ἐμμανουήλ καί τόν ἀδερφό του Νεόφυτο στόν Ταξιάρχη, ἐπειδή παρουσίασαν καρκίνο. 

Τά φοβερά σημεῖα ἀρχίζουν ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή, ὅπου, μετά ἀπό μία μέ δύο ὧρες ἦλθε ὁ σύζυγός μου στό δωμάτιό μου, κρατώντας τό κεφάλι του μέ μάτια διάπλατα καί κάθισε ἀποσβολωμένος στά πόδια τοῦ κρεβατιοῦ. Ἀνησύχησα καί ρώτησα τί τοῦ συμβαίνει. Μέ τρεμάμενη φωνή μοῦ εἶπε, ὅτι: «Πῆγα στό σαλόνι, γιά νά ἀνάψω τό καντήλι τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ (ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ ὅτι κατέχουμε ἀπό τά ἀσκητήρια τῶν ἀξίων ἰδιαίτερη εὐλογημένη εἰκόνα τοῦ σύγχρονου αὐτοῦ ὁσίου) καί στήν πολυθρόνα καθόταν ὁ παπούλης μέσα σέ ἄπλετο φῶς. Συνδιαλέχτηκα μέ ἐκεῖνον καί μοῦ ἄφησε ὑπερκόσμια εὐωδία». 

Ἀμέσως τόν ρώτησα τόν Ἐμμανουήλ: «Ποιός παπούλης;».

Ἐκεῖνος, μοῦ ἀπάντησε, σοκαρισμένος: «Ὁ πάτερας Νικόλαος Πέττας. Καθόταν σέ αὐτή τήν καρέκλα τοῦ σαλονιοῦ, δίπλα ἀπό τήν κορνίζα μέ τήν φωτογραφία του. Μάλιστα φοροῦσε λαμπερά ἄμφια, ἀκριβῶς αὐτά τά χρυσά του ἄμφια, πού εἶναι ἐνδεδυμένος καί στήν φωτογραφία του, δίπλα ἀπό τήν ἄξια πρεσβυτέρα του Ἀνθή. Συγκεκριμένα, ὅπως ἄνοιξα τήν πόρτα τοῦ σαλονιοῦ, ὁ παπούλης ἦταν παρών ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ. Σού ἔφερνε ὅμως τήν αἴσθηση ὅτι ἦταν ἀπό σάρκα καί ὀστά. Μάλιστα ἀναρωτιέμαι πώς μπῆκε μέσα στό σαλόνι, ἀφοῦ ἔχουμε κλειδωμένες τίς πόρτες».

Δέν πίστευα στά αὐτιά μου, καί τόν ρώτησα μέ ἀπορία μήπως τό εἶχε ὀνειρευτεῖ αὐτό τό σπάνιο καί πρωτόγνωρο γεγονός. Ἐκεῖνος ὅμως ἐπέμενε: «Ὄχι, τόν εἶδα ζωντανό! Δέν μέ εἶδες ποῦ πῆγα νά ἀνάψω τό καντήλι;».

Τοῦ εἶπα τότε νά μήν φοβᾶται καί τόν παρακάλεσα νά μοῦ πεῖ λεπτομέρειες ἀπό τόν διάλογο. Μεταξύ τῶν ἄλλων τοῦ εἶπε ὁ π. Νικόλαος: «Μανωλάκη, πήγαινα στό μέγα Ἑσπερινό της ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνας (ἐπισημειώνεται ὅτι στήν δικαιοδοσία τοῦ π. Νεκταρίου στήν Γορτυνία εἶναι καί Ναός τῆς μεγαλομάρτυρος καί θά ἔκανε τήν φετινή ἑορτή της μαζί μέ προσκυνητές, πού κατέφτασαν ἀπό τήν Κύπρο) καί πέρασα νά σέ ἐπισκεφθῶ στό σπίτι σου. Ὅπως μέ ἐπισκέφθηκες καί ἐσύ στό δικό μου (δηλαδή τό Ἀσκητήριό του), στήν Πάτρα, μέ τόν γιό μου, τόν π. Νεκτάριο».

Καί συνέχισε μέ γλυκιά, ἀλλά σταθερή φωνή: «Καί νά πεῖς τῆς κόρης τοῦ ἀδελφοῦ σου Νεόφυτου, τῆς γιάτρισσας Δέσποινας (ἡ κόρη τοῦ κουνιάδου μου Νεόφυτου εἶναι πράγματι γιατρός καί ἔψαχνε νά βρεῖ ἕναν καλό ὀγκολόγο γιά τόν πατέρα της) ὅτι καί ἐδῶ ἔχουμε καλούς γιατρούς καί νά τόν φέρει σέ ἐμᾶς (ἀλλά ὅπως ἀποδείχθηκε ἀργότερα εἶχε πεῖ νά «ἔρθετε». Διότι εἶχε ὁρίσει νά ἔλθουν καί τά δύο ἀσθενῆ ἀδέρφια στόν Ἀρχάγγελο, γιά νά βοηθηθοῦν) τόν πατέρα της. Καί συγκεκριμένα στόν μέγα γιατρό τόν παμμέγιστο Ἀρχάγγελο Μιχαήλ. Στήν αὐλή του στήν Μυτιλήνη, στή μεγάλη ὁλόσωμη εἰκόνα του (αὐτή πού ἐξαφανίζεται ἀνά διαστήματα καί πάει στήν μαρτυρική Κύπρο, γιά νά τήν σώσει). Καί νά ἀκουμπήσει τό κεφάλι του, νά εὐχαριστήσει γιά τά βάσανα πού περνάει. Καί τότε θά ξεθολώσει τό κεφάλι του!». Ἀμέσως μετά ὁ π. Νικόλαος Πέττας ἐξαφανίσθηκε. Τοῦ ἄφησε γαλήνη καί ἠρεμία, σάν νά μιλοῦσε μέ ἕνα ἄνθρωπο. Τελικά ἡ οἰκεῖοι τοῦ Νεόφυτου δέν ὑπάκουσαν στόν π. Νικόλαο, δέν γνώριζαν τί σημαίνει νά τό προστάζει ὁ νεοφανής αὐτός γέροντας, καί ἐκεῖνος κοιμήθηκε τήν 9η Αὐγούστου. 

Ἕνα μήνα ἀργότερα ὅταν καθάριζα τό ἅγιο Βῆμα τοῦ καθολικοῦ της Μονῆς τοῦ Ἱεράρχου Ἁγίου Νικολάου στό Αἰάντειο Σαλαμίνας, γονάτισα μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη Μιχαήλ καί μέ δάκρυα τόν εὐχαρίστησα γιά τά βάσανα, πού περνᾶμε, ὅπως μας εἶχε παραγγείλει ὁ π. Νικόλαος Πέττας καί τόν παρακάλεσα νά κάνει καλά τόν Μανόλη μου.

Τό ἀπόγευμα, ὅταν γύρισα ἀπό τήν διακονία μου στήν Μονή, ὁ Μανόλης μου εἶπε ὅτι εἶχε δεῖ ἕνα ὄνειρο μέ τόν Ταξιάρχη. Συγκεκριμένα εἶπε: «Καθόμασταν σέ ἕνα παγκάκι καί γύρω μας ὑπῆρχαν πολύχρωμα λουλούδια. Ἐμφανίστηκε τότε ἕνας νέος ψηλός μέ μακριά ξανθά μαλλιά, πού φοροῦσε στολή. Δέν μποροῦσα νά διακρίνω τό πρόσωπο του, γιατί ἔλαμπε πάρα πολύ. Στό χέρι τοῦ κρατοῦσε ἕνα σπαθί, πού, ἀντί γιά μεταλλική λάμα, εἶχε φλογόστομη σπάθα». Τότε τοῦ ἀπευθύνθηκε καί τοῦ εἶπε ὁ παμμέγιστος Μιχαήλ: «Ἐμμανουήλ, πρίν πᾶς στούς γιατρούς τῆς γῆς, μήν ξεχάσεις νά ἔρθεις σέ μένα νά κάνεις τό τάμα σου, γιατί ὁ γιατρός, πού μεσιτεύω ἐγώ, εἶναι γιατρός τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος!».

Τάμα δέν εἴχαμε κάνει, ὅμως τώρα διαπιστώνουμε ὅτι ὁ π. Νικόλαος Πέττας, εἶχε πεῖ, ὅταν τό εἶδε ὁ Μανόλης, νά πᾶτε, γιά νά βοηθήσει καί τά δύο ἀσθενῆ ἀδέλφια στόν Ταξιάρχη. Δέν τό καταλάβαμε τότε, καί ὁ Μανόλης πίστευε ὅτι εἶχε πεῖ νά πάει στήν Μυτιλήνη μόνο ὁ ἀείμνηστος Νεόφυτος. Ἀμέσως προσπαθήσαμε νά βγάλουμε εἰσιτήριο μέ καμπίνα πρίν τῆς τρεῖς Σεπτεμβρίου. Διότι μετά θά πηγαίναμε στούς γιατρούς, ἀλλά δέν βρίσκαμε λόγω τῆς μεγάλης ἐπιστροφῆς τῶν τουριστῶν ἀπό τίς καλοκαιρινές διακοπές. Ἡ πρώτη ἡμερομηνία ἐπιστροφῆς ἦταν ἐννέα Σεπτεμβρίου. Ὁ σύζυγός μου Μανόλης ἀνησυχοῦσε, γιατί ὁ Ταξιάρχης εἶχε ἐπαναλάβει τά λόγια του π. Νικολάου, «… πρίν τούς γιατρούς τῆς Γῆς». Τόν καθησύχαζα λέγοντας ὅτι ἐκεῖνοι ἀπό ψηλά γνωρίζουν, καί νά μήν ἀνησυχοῦμε.

Σκεφθεῖτε τήν ἔκπληξή μας ὅταν πήγαμε νά κλείσουμε τό ραντεβού μέ τόν γιατρό στό νοσοκομεῖο «Σωτηρία» καί μᾶς εἶπαν ὅτι μόνο στίς τρεῖς Ὀκτωβρίου θά μπορούσαμε νά δοῦμε τόν γιατρό. Ὁ Ταξιάρχης ἔκανε τό θαῦμα του καί ἔτσι τώρα πιά θά πηγαίναμε στή Μυτιλήνη στήν χάρη του πρίν τούς γιατρούς τῆς γῆς, ὅπως μας εἶχε πεῖ.

Ἡ δεύτερη ἔκπληξή μας περίμενε φθάσαμε Μυτιλήνη καί τόν ἐπισκεφθήκαμε. Τά προηγούμενα χρόνια εἶχα ἐπισκεφθεῖ πολλές φορές τόν Ταξιάρχη καί πάντα ἦταν μαῦρο τό ἀνάγλυφο πρόσωπό του. Ἀκούγαμε ὅτι σέ κάποιους ἀνθρώπους κοκκίνιζε, ἀλλά ἐμεῖς δέν τό εἴχαμε βιώσει. Φαντασθεῖτε τή χαρά μας σέ αὐτό τό προσκύνημα, πού εἴδαμε τόν Ἀρχάγγελο νά κοκκινίζει καί εἰδικά τό πάνω δεξιά χεῖλος του ἦταν κατακόκκινο (σημεῖο ζωῆς, μήνυμα ὅτι θά μᾶς βοηθοῦσε). Τοῦ ἔψαλλα τήν Παράκληση μέ δάκρυα καί τόν εὐχαριστούσαμε γιά τά βάσανά μας. Τόν παρακαλέσαμε νά μεσιτεύσει στόν Κύριό μας καί νά μᾶς βοηθήσει. Δέν θέλαμε νά φύγουμε ἀπό κοντά του καί τήν ἄλλη μέρα ξαναγυρίσαμε. Πάλι μας ὑποδέχθηκε μέ κόκκινο πρόσωπο.

Πήραμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πιστεύοντας ὅτι ὁ Ταξιάρχης μέ τόν π. Νικόλαο θά κάνουν τό θαῦμα τους. Στίς τρεῖς Ὀκτωβρίου, ὅταν πήγαμε στό Νοσοκομεῖο «Σωτηρία», ἐκεῖ ὁ γιατρός μας εἶπε πώς ἤμασταν πολύ τυχεροί, γιατί ὁ καρκίνος κοιμᾶται, καί ὅτι ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα, γιά νά φύγει ὁ Ἐμμανουήλ, θά φύγει ἀπό ἄλλη αἰτία. Δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μας!

Δέν ξέρουμε τί θά μᾶς συμβεῖ ἀργότερα, ὅμως εἴμαστε εὐγνώμονες γιά κάθε ἡμέρα πού ξημερώνει καί ὁ καρκίνος κοιμήθηκε. Ἄς γίνει τό θέλημα τοῦ Κυρίου ὅποιο καί ἄν εἶναι αὐτό. Ἐμεῖς τόν εὐχαριστοῦμε καί θά τόν εὐχαριστοῦμε ὅτι καί ἄν γίνει ἀργότερα. Ὁ Ἐμμανουήλ μετά τήν ὀφθαλμοφανῆ ἐπίσκεψη τοῦ π. Νικολάου, ἀπό ἄπειρος στά πνευματικά, ἐξομολογήθηκε καί ὁμολόγησε μέ παρρησία, ὅτι μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης ζοῦσε καί διῆγε βίο ἔκλυτο καί ἁμαρτωλό καί ὅτι μετεβλήθη ἀποτόμως χάρη στόν ὅσιου αὐτόν ἄνδρα τόν ἱερέα Νικόλαο. Καί ὅτι ἡ ψυχή του ἀλλοιώθηκε διά τῆς διηνεκοῦς καί ἀόρατης ἐπισκίασης αὐτῆς χάριτος, μέ τήν μεσιτεία τοῦ π. Νικολάου καί ζητοῦσε συγχώρηση καί ἀληθινά ἐξομολογήθηκε. Ἀπομακρύνθηκε πλέον ἐκ τῆς ἁμαρτίας, διά τῆς χάριτος τοῦ ἀξίου, ἀπό τό πρώην ἔκλυτο βίο, καί ζεῖ καί διάγει βίο σεμνό καί χριστιανικό. Παράλληλα δοξάζει τόν θαυματουργό καί συμπαθέστατο ἱερέα Νικόλαο, στήν θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ ὁποίου ὀφείλει τήν σωτηρία τῆς ζωῆς του, συνεργοῦντος καί τοῦ Παμμέγιστου Ταξιάρχου Μιχαήλ.

Διήγηση β): Μαρτυρία γιά τήν ἐκλεκτή τῶν Πατρῶν πρεσβυτέρα Ἀνθή, συμβία τοῦ σημειοφόρου ἱερέως Νικόλαου Πέττα.

Εἶχα διαβάσει καί ἀκούσει ὅτι τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα εἶναι μυροβλύτες, σημεῖο πού συμπεραίνεται μέσα ἀπό τήν εὐωδία ἱερῶν τούς ἐνδυμάτων ἤ ἀπό τήν φωτογραφία τους ἤ ἀπό τά σκηνώματά τους. Οἱ ἱερεῖς τῶν Καλαβρύτων, ὅπως ἡ οἰκογένεια τοῦ ἐφημερίου της Ἁγίας Παρασκευῆς στό Κρυονέρι (τοῦ πρώην Ἀσσανίου), π. Γεώργιος Τσελέπης, μέχρι σήμερα ὁμολογεῖ τήν μυροβλησία τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς κατά τήν ἐξόδιο αὐτῆς. Ἡ λευιτική αὐτή οἰκογένεια τοῦ π. Γεωργίου ἀναφέρει μέχρι τίς ἡμέρες μας ὅτι καί εὐῶδες μύρο ἀνέβλυσε ἡ πολύαλθη αὐτή πρεσβυτέρα ἐκ τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς λειψάνου, ὅταν μεταφέρθηκε στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στήν Παραλία Πατρῶν. Αὐτό παρατηρήθηκε νά ἐξέρχεται ὡς σταγόνες ἐκ τοῦ ἱλαροῦ προσώπου, τοῦ λαιμοῦ, τῶν χειρῶν καί λοιπῶν μερῶν, εἰς σημεῖον, ὥστε ἡ κόμη της νά φαίνονται σάν νά ἔχουν ἐμβαπτισθεῖ ἐντός ὕδατος. «Μέγας ὁ Κύριος ἡμῶν καί τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔσται πέρας, ὁ δοξάζων τούς δοξάζοντας αὐτόν» ὡς ἀψευδῶς προανήγγειλαν. Αὐτά τά ὁμολογοῦν καί τό ἀνδρικό καί τό γυναικεῖο Μοναστήρι τοῦ Τρικόρφου Φωκίδος.

Αὐτά βιώσαμε ἐμεῖς, ὅταν τήν Κυριακή 13η Δεκεμβρίου τοῦ 2015 πραγματοποιήθηκε τό τριετές ἱερό Μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς πρεσβυτέρας κυρᾶς Ἀνθῆς, συζύγου τοῦ π. Νικολάου Πέττα, στον Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νείλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς. Ἡ Θεία Λειτουργία καί τό ἱερό Μνημόσυνο τελέσθηκαν προεξάρχοντος τοῦ Ἱεράρχου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Προικοννήσου, ὑπερτίμου καί ἐξάρχου πάσης Προποντίδος κ. Ἰωσήφ. Μέ εἶχαν καλέσει στό μνημόσυνο τῆς πρεσβυτέρα Ἀνθῆς. Ὅμως μου ἦταν πολύ δύσκολο ἀπό Σαλαμίνα νά κατέβω στόν Πειραιά, ἀλλάζοντας τόσες συγκοινωνίες, γιατί εἶχα πρόβλημα μέ τό ἰσχίο μου καί περπατοῦσα μέ μπαστούνι. Κάτι μέσα μου ὅμως μου ἔλεγε ὅτι ἔπρεπε νά παρευρεθῶ.

Ἔτσι ξεκίνησα ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα, γιά νά μπορῶ νά εἶμαι στήν ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή, στόν ὄρθρο. Τό πρωί τίς ἕξι καί μισή ἦρθε π. Νεκτάριος νά πάρει ἐμένα καί τόν κουνιάδο μου Κωνσταντῖνο Δάνο.

Μπαίνοντας μπροστά στό αὐτοκίνητο μία εὐωδία μέ πλημμύρισε. Ἦταν σάν ἕνα πέπλο ἤ σύννεφο εὐωδίας νά εἶχε σκεπάσει τόν πατέρα. Σκέφτηκα ὅτι ἴσως ἔπρεπε νά βάλει μύρο, γιατί θά συλλειτουργοῦσε στό μνημόσυνο τῆς μητέρας του, στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νείλου τοῦ Μυροβλύτη στήν ὁδό Ἡροδότου καί Θεοτόκη, στό Χαζκηκυριάκειο Πειραιά. Δέν τοῦ εἶπα τίποτα, ὅμως σκεφτόμουν ὅτι εἶχε βάλει πάρα πολύ ἄρωμα. Τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας μία πολυμελής οἰκογένεια ἦρθε. Ἡ συννυφάδα μου Μαρία, μοῦ εἶπε ὅτι ἦταν τά ἀδέλφια τοῦ π. Νεκτάριου, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί ἡ οἰκογένεια τῆς ἀδελφῆς του Μαρίας.

Κοίταξα τήν φωτογραφία τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς καί μονολόγησα: «Ἀπό τόσο εὐλογημένους γονεῖς, μόνο εὐλογημένα παιδιά καί εὐλογημένα ἐγγόνια μποροῦσαν νά γεννηθοῦν». Τήν παρακάλεσα τήν ἀείμνηστη πρεσβυτέρα, τώρα πού εἶναι κοντά στόν Χριστό μας νά τόν παρακαλέσει καί γιά τίς δικές μας οἰκογένειες. Ὁ θεόπνευστος λόγος, πού ἔβγαλε ὁ φωτισμένος Ἱεράρχης τῆς Κωνσταντινούπολης, Μητροπολίτης Προικονήσσου κ. Ἰωσήφ γιά τήν ἁγιότητα τοῦ σημειοφόρου πατρός Νικόλαου Πέττα καί τῆς πολύαθλης πρεσβυτέρας του μέ συγκίνησαν. Μάλιστα ζήτησε ταπεινά τήν βέβαιη ἱκεσία τους καί χαρακτηριστικά εἶπε, ὅτι ὡς ἀρχιερεῖς γονατίζουμε μπροστά σέ αὐτό τό δίκαιο ἱερατικό ζεῦγος Πέττα. Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας πλησίασα τό δίσκο μέ τό στάρι καί τά ψωμάκια καί τή φωτογραφία τῆς πρεσβυτέρας. Τότε μία ὑψηλή ἀδύνατη κυρία, ἡ κ. Ἀργυρώ Μαρκομπότσαρη φώναξε: «Ἡ φωτογραφία τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς εὐωδιάζει». Πλησίασα καί πραγματικά εὐωδίαζε ἔντονα ὅπως ὁ πάτερ τό πρωί στό αὐτοκίνητο, πού εἶχε μαζί τήν φωτογραφία τῆς μητέρας του Ἀνθῆς. Τό πρῶτο, πού σκέφθηκα ἦταν μήπως ὁ πάτερ εἶχε ἀλείψει μύρο τήν εἰκόνα. Ὅμως γρήγορα ἔβγαλα αὐτή τή σκέψη ἀπό τό μυαλό μου γιατί ἦταν πολύ ἔντονη ἡ εὐωδία καί φώναξα τή συννυφάδα μου νά ἔλθει νά μυρίσει τή φωτογραφία τῆς πρεσβυτέρας, γιατί εὐδίαζε σάν τόν ὅσιο Νικηφόρο τόν Λεπρό, πού κοιμήθηκε τήν ἴδια ἡμέρα τέσσερις Ἰανουαρίου, μέ τόν π. Νικόλαο Πέττα. Πραγματικά καί ἐκείνη ἔνιωσε τήν εὐωδία. Τότε φώναξα τόν κουνιάδο μου καί σέ ἄλλους νά μυρίσουν αὐτή τήν τέλεια εὐωδία. Οἱ χριστιανοί πού αἰσθάνθηκαν τήν οὐράνια αὐτή ἐπίσκεψη διά τῆς αἰσθήσεως τῆς ὄσφρησης, εἶναι ὁ κ. Θεόδωρος ἀπό τήν Μάνη, ἡ κ. Ἀσπασία Βαρβαρέσσου, ἡ κ. Γεωργία Θεοχαροπούλου, ἡ κ. Μαρία Δάνου, σύζυγος τοῦ Κωνσταντίνου καί ἡ κ. Σταυρούλα Λιοτσάκη. Ἦταν καί ἄλλοι χριστιανοί παρόντες, ὅμως ἔμεινα ἔκπληκτη, ὅταν κατάλαβα ἀπό τά πρόσωπά τους ὅτι ὁρισμένοι δέν μύριζαν τίποτε, γιά αὐτό ξαναπῆγα νά μυρίσω. Δέν εἶχαν περάσει ἕνα μέ δύο λεπτά καί ἡ οὐράνια εὐωδία εἶχε ἐξαφανισθεῖ. Ἡ συγκίνησή μου ἦταν τεράστια. Σκέφτηκα ὅτι, ἄν εἶχε ἀλειφθεῖ μέ μύρο ἡ φωτογραφία θά ἐξακολουθοῦσε νά εὐωδιάζει. Τώρα ὅμως ἡ πρεσβυτέρα ἀπέδειξε σέ ὅλους μας τήν ἁγιότητά της. Στό μυαλό μου ἦλθε ἡ πρωινή εὐωδία στό αὐτοκίνητό του πατέρα, πού ἦταν ἡ ἴδια καί ρώτησα τόν κουνιάδο μου Κωνσταντῖνο ἄν τό πρωί εἶχε νιώσει κάποια εὐωδία στό αὐτοκίνητο. Ἐκεῖνος μέ διαβεβαίωσε ὅτι πραγματικά ὑπῆρχε. Κατάλαβα ὅτι ἡ ἀξία πρεσβυτέρα Ἀνθή εἶχε ἀγκαλιάσει τό παιδί της γιά αὐτό ἔνιωθα σάν ἕνα πέπλο ἤ σύννεφο εὐωδίας νά εἶχε τυλίξει τόν π. Νεκτάριο. Μέ δάκρυα στά μάτια πλησίασα τήν ἀδερφή του Μαρία καί τή διηγήθηκα ὅσα θαυμαστά εἶχα ζήσει ἀπό τίς ἕξι καί μισή τό πρωί. Ἐκείνη δέν μιλοῦσε, ἀλλά ἔκανε τό σταυρό της. Ἀξιώθηκα ἐγώ ἡ ἀνάξια καί ἁμαρτωλή νά νιώσω τήν εὐωδία τοῦ Παραδείσου, πού πραγματικά πολλοί ἄνθρωποι μύρισαν ἐκείνη τήν ἡμέρα στήν φωτογραφία. 

Καί ὅπως ἀναφέρεται στό βιβλίο τοῦ Γέροντα Μαξίμου τοῦ Ἰβηρίτη, ἡ εὐχή τῆς πολύαθλης πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, σάν μύρο ἀκένωτο νά περιλούει ὅλους ἐμᾶς  καί νά πρεσβεύει στόν Κύριό μας γιά ἐμᾶς καί τίς οἰκογένειές μας.

Αἰώνια αὐτῆς τῆς ὁσίας Μητρός Ἀνθῆς ἡ σεπτή μνήμη!

Τό ἱερατικό ζεῦγος Πέττα, μπορεῖ νά ἔφυγαν ὡς νέοι βιολογικά, ὡστόσο πλούτισαν τήν οὐράνια πολιτεία, μαζί μέ τούς λοιπούς ἀναπαυομένους ἁγίους καί ὁσίους πατέρες ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι δέονται ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων πνευματικῶν τέκνων. Καί ἐμεῖς ἀπό τή μεριά μας ἀγωνιζόμαστε νά ἀκολουθήσουμε τά ἴχνη αὐτῶν. Τοῦ ἀοιδίμου λευιτικοῦ ζεύγους Πέττα καί ἐν πνεύματι σεβασμίων πατέρων μας, ὁμολογητῶν τῆς πίστεως καί ὑπέρμαχων τῆς ἀληθείας, καί εὐλαβουμένων ἀπό ἐμᾶς τῶν ἐλαχίστων, μακάρια ἡ μνήμη. 

Διήγηση γ): Τό λάδι ἀπό τόν τάφο τῶν ἀξίων μεταβάλλεται σέ μύρο!

Καταγράφουμε καί ἕνα θαυμαστό σημεῖο μυροβλυσίας, ὅπως μᾶς τό ἔστειλε ἡ κ. Ἀναστασία Δ. Παπαμιχαήλ ἀπό τήν Πάτρα (τηλ. 0030 2610332932).

  «Στίς 6-12-2016, μετά τό Τρισάγιο, πού ἔγινε στό τάφο, ὅπου ἀναπαύονται οἱ ἄξιοι π. Νικόλαος καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή,  στό ἐνοριακό κοιμητήριο  τῆς Παναγίας Ἀλεξιωτίσσης Πατρῶν, γύρισα σπίτι μέ τό ποτήρι καί τό λάδι ἀπό τόν τάφο τους, καί ἑτοίμασα ἕνα δέμα, πού εἶχα ὑποσχεθεῖ ἀπό τόν Νοέμβριο στόν ἀρχιμανδρίτη τῆς Κύπρου, π. Ἡρακλείδιο. Αὐτό περιεῖχε τό βιβλίο τοῦ Γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου, ὅπού καταγράφεται ἐν συντομίᾳ ὁ βίος τῶν ἀξίων Πέττα, μπουκαλάκι μέ ἰαματικό ἔλαιο ἀπό τό καντήλι τοῦ κοιμητηρίου τους, ἡ κούπα ἀπό τό καντήλι τοῦ τάφου τους, μαζί μέ τό καμένο λουμίνι καί τή καντηλήθρα. Ἀκόμα περιεῖχε θαυμαστές εἰκόνες (φωτογραφίες) τῶν ἀξίων, πού παρουσιάζετε καί τό περιστέρι, ἕνα μπουκάλι μέ ἁγιονέρι ἐκ τῆς οἰκίας του Παπουλάκου Χριστοφόρου στόν Ἄρμπουνα Καλαβρύτων, ἔντυπο κήρυγμα γιά τόν Παπουλάκου, ἔντυπο κήρυγμα γιά τον ὅσιο Σοφιανό καί, τέλος, ἔντυπο κήρυγμα καί εἰκόνες τοῦ ἁγίου, πού ἁγιοκατάταξε τελευταία ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τοῦ ἱερομάρτυρα Βλασίου τοῦ Ἀκαρνάνος.

Ἔκανα τό σταυρό μου, σταύρωσα τά φυλαχτά  λέγοντας: «Ἄξιοι, ἄξιοι, ἄξιοι καί θαυματουργοί!». Ἐπίσης παρακάλεσα τόν πατέρα Νικόλαο καί τήν πρεσβυτέρα του Ἀνθή, ὅταν μέ τό καλό φτάσουν στόν προορισμό τους νά μοῦ κάνουν τήν χάρη νά μυροβλήσουν, γιά νά δείξουν ἀκόμα μία φορά τήν πρεσβεία τους. Ἄλλωστε στήν Μονή αὐτή διαφυλάσσονται εἰκόνες τους καί ἱερά τούς εὐωδιάζοντα ἐνδύματα. Ἐκεῖ εἶχε γίνει πέρσι ἡ ἱερά ἀργυπνία στήν μνήμη τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα, ὅπου πρότρεψαν οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχές τόν π. Νεκτάριο νά εὐλογήσει μέ τά ἱερά ἐνδύματα τῶν γονέων του τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, καί λύθηκε ἡ φρικτή ξηρασία. Ἀπό ὅ,τι μᾶς λένε ἀπό τήν Κύπρο, ἔγινε γιά τά καλά ἡ λύση τῆς ἀννωβρίας, διότι βρέχει μέχρι τίς ἡμέρες μας.  

Σφράγισα καλά τό δέμα τήν ἄλλη ἡμέρα στίς 7-12-2016 τό ταχυδρόμησα  στόν ἀρχιμ. Ἡρακλείδιο, πνευματικό του Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου τῆς Παναγίας τῆς Παντάνασσας, στό χωριό Κοτσιάτη τῆς Λευκωσίας. Στις 27-12-2016 τό δέμα εἶχε φτάσει στό Ἡσυχαστήριο.

Στίς τέσσερις Ἰανουαρίου τοῦ 2017, ὁ ἀρχιμ. τῆς Μητροπόλεως Ταμασοῦ καί Ὀρεινῆς π. Ἡρακλείδιος Κλεάνθους (τηλ. 00357 99277929), μᾶς ἔστειλε τό ἑξῆς μήνυμα: «Πανάγιοι καί πανθαματουργοί! Ἅγιος Νικόλαος καί ἅγια Ἀνθή. Λάβαμε τίς εὐλογίες τῶν ἀξίων καί ὅλη ἡ Μονή μας γέμισε ἱερά εὐωσμία μύρου, σάν τῆς Παναγίας μας τῆς Μαλεβῆς, μόλις ἀνοίξαμε τό κουτί σας. Πήγαζε ἀπό τό ἔλαιο τῶν ἀξίων Πέττα. Εὐχαριστοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας».

Γιά ἀκόμα μία φορά ἀπό τό ἔλαιο ἀπό τό ἀκοίμητο κανδήλι τῶν ἀξίων, ἐξερχόταν ἄρρητος εὐωδία «ὑπέρ πάντα τά ἀρώματα», κατά τό Γραφικό. Τό ἔλαιο ἀπό τό τάφο τους ἤ Παναγία μας, πού τόσο προσκυνοῦσαν καί δοξολογοῦσαν ὅσο ζοῦσαν, τό μεταβάλει σέ μύρο της, σέ βαθμό ὥστε νά ἀναδύεται ἀπό τήν κανδήλα καί τίς μυρίπνοες φωτογραφίες τούς ἰσχυροτάτη οὐρανία καί γλυκεία εὐωδία, τήν ὁποία αἰσθάνθηκαν ὄχι μόνο οἱ ἐγκαταβιοῦσες στήν Μονή ὁσιώτατες Μοναχές, ἀλλά καί οἱ εὑρισκόμενοι καί πέραν αὐτῆς, οἱ τῆς πέριξ περιοχῆς προσκυνητές καί κάτοικοι.

Μέχρι σήμερα ἡ ἱερά κανδήλα τῶν ἀξίων ἐκπέμπουν διαρκῶς ἄρρητη οὐρανία εὐωδία, πού μαρτυρεῖ τήν ἐξαιρετική χάρι, πού ἔλαβαν παρά Κυρίου, μέσα ἀπό τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς τους. Γι’ αὐτό πιστοί προτρέχουν γιά νά λιάσουν εὐλογία ἀπό τό περιέχον αὐτῆς ἰαματικό ἔλαιο. 

 Γενικά ἡ εὐωδία αὔτη φάνηκε ἀμέσως μετά τήν ὁσία κοίμηση τοῦ ζεύγους Πέττα, ἐν τῷ ἱερῷ αὐτῶν σκηνώματα. Καί ἔκτοτε οὐδέποτε ἐξέλιπε ἀπό αὐτούς καί οὔτε θά ἐκλείψη. Καί ἐνῶ εἶναι στόν τάφω κείμενοι ἐπί τόσα ἔτη, ἡ ἀρρήτως εὐωδία εἶναι ἡ ἰδία εὐωδία καί πλείων ταύτης παραμένει στά κομματάκια, πού κατέχουμε ἀπό τά φέρετρά τους, ἡ ὁποία ἀναδιδομένη ἀπό αὐτά καί εὐφραίνει τῶν πιστῶν τίς ψυχές. Ἄρα οἱ ἄξιοι καί θαυμαστοί π. Νικόλαος καί ἡ πρ. Ἀνθή δέν εἶναι μόνον θαυματουργοί, ἀλλά καί μυροβλύτες, «ὡς εὐωδία Χριστοῦ» κατά Παῦλον τόν μέγαν ἀπόστολον».

Ἁγιορεῖτες ὁσιώτατοι πατέρες, ἀπό τά θαυμαστά πού ἀξιωθήκαμε νά βιώσουμε ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί καί ἀκούσαμε γιά τή δύναμη τῶν ἀξίων, σᾶς καταγράφουμε πολύ λίγα. Καί, ὅπως λέει ἡ φωτισμένη γερόντισσα Ἀκακία (τηλ. 0030 2294077053), μοναχή τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίας Τριάδας Νέου Βουτσᾶ τῆς Ἀττικῆς, καθημερινά οἱ ἄξιοι καί θαυματουργοί π. Νικόλαος καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή, θαυματουργοῦν καί θεραπεύουν τόν πονεμένο κόσμο, ἀλλά λίγα ἀπό αὐτά τά θαυμαστά σημεῖα πληροφορούμαστε. Ὡστόσο ἅγιοι γέροντες τοῦ Περιβολιοῦ τῆς Παναγίας μας, ἔχετε ἐν λευκῷ τήν ἄδεια τοῦ συζύγου μου καί τῆς ἐλαχιστότητάς μου, Μαρίας Δάνου, νά δημοσιεύσετε, ὅπως ἐσεῖς κρίνετε πρός δόξα Θεοῦ τά θαύματα τῶν ἀξίων, πρός δόξαν Θεοῦ καί παρηγοριά τοῦ κουρασμένου καί ταλαίπωρου κόσμου. Καί αὐτό, γιατί συνέχεια μᾶς βομβαρδίζουν μέ ἀρνητικά, καί ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό πνευματική τροφή, ἀπό αἰσιοδοξία, ὅπως σάν καί αὐτά πού παρατίθενται παραπάνω.

Τέλος, εὐχαριστήσαμε τόν Παντοδύναμο Θεό, τόν ποιοῦντα θαυμάσια μόνο. Καθώς καί τόν πατέρα Νικόλαο Πέττα μαζί μέ τήν πολύαθλη πρεσβυτέρα του Ἀνθή καί μέ σεβασμό ἀναφωνήσαμε τήν ἀθωνίτικη σχετική εὐχή γιά ἐκείνους: «Ἄξιοι, ἄξιοι, ἄξιοι καί θαυματουργοί! Ἅγιος Νικόλαος καί ἁγία Ἀνθή».