Η σημαντικότητα της νηστείας των μικρών παιδιών

                 

Ο φωτισμένος πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος, μας οικοδομεί ως γονείς, όσον αφορά την θεάρεστη και υγιή ανατροφή των παιδιών μας, με θείο λόγο, που ως μάχαιρα χαράσσει ανεξίτηλη γραφή στη μνήμη μας. Τη σημαντικότητα της νηστείας θίγει, όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση των τέκνων μας. Η νηστεία βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν σωστά την προσωπικότητά τους, αφού τα ίδια διδάσκονται πώς να ασκήσουν έλεγχο στις επιθυμίες τους, από την νηπιακή ηλικία, και να επιφέρουν στον οργανισμό τους ψυχοσωματική ισορροπία. Παράλληλα διδάσκονται την υπομονή, την ευγένεια και συμπόρευση με την οικογένεια και την κοινωνία. Θα πρέπει όμως πρωτίστως οι ίδιοι οι γονείς να δείξουν το καλό παράδειγμα, να είναι πρότυπο προς μίμηση για τα αγαπημένα βλαστάρια τους. Άφησε ο θεοπρόβλητος γέροντας, ως ιερή παρακαταθήκη,    τα ακόλουθα:

Θεόδωρος Ελ. Λινάρδος: Η ασφάλεια της Βαλύρας είναι αναφαίρετο δικαίωμα

           

                                Βαλύρα Μεσσηνίας. Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Υποστηρίζουν οι Ιρλανδέζες, που έχουν τουλάχιστον 6 παιδιά η καθεμία, ότι τις Κυριακές, στην πλατεία της πόλης τους και έξω από την εκκλησία , ο Άγιος Πατρίκιος κουνά το άγαλμά του και αυτές συλλαμβάνουν, ως εκ θαύματος, παιδί. Στη Βαλύρα του 2024 , περίπου 40 άνδρες , ηλικίας 17-45 ετών, και ορισμένοι που διανύουν την τρίτη ηλικία τους, έχουν καταστεί έγκυος, αλλά δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς το έπαθαν!

Ποιος γνωρίζει τι συμβαίνει και τι συνδέεται με τις κλοπές στη Βαλύρα είναι το ζητούμενο. Αποτανθήκαμε στον κ. Θεόδωρο Ελ. Λινάρδο -έμπειρο συνταξιούχο αστυνομικό και κάτοικο της Βαλύρας μετά τη συνταξιοδότητσή του - για να μάς διαφωτίσει σχετικά με την ασφάλεια της όμορφης γενέτειράς μας από τις κλοπές , και πώς είναι δυνατόν αυτός ο στόχος να  υλοποιηθεί στο σύντομο μέλλον.

Προσμένοντας την Ανάσταση του Λαζάρου

                 

                                       Φωτό: Ε.Η. Κοντοπούλου

Είναι τα τροπάρια και τα εγκώμια που ακούμε την ευλογημένη ημέρα της Αναστάσεως του Λαζάρου, είναι τα εθιμοτυπικά δρώμενα ανά περιοχή της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και σε κάθε Χριστιανική γωνιά του πλανήτη, ή μήπως είναι οι παιδικές μας αναμνήσεις, εντυπωμένες βαθιά στην ψυχή μας, αλληλένδετες με την εορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου, που μας κρατούν σε εγρήγορση, προσμένοντας με αγωνία την αγία τούτη ημέρα....

Στην προπολεμική Βαλύρα και έως τη δεκαετία του 1950, οι κάτοικοι τιμούσαν παραδοσιακά την Ανάσταση του Λαζάρου.

Απόδραση για πνευματική ανάταση και αναψυχή!

                

                                                        Φωτό: κα Μαρία Ηλιοπούλου

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας, που εκτός από τη θεία παρουσία που φέρουμε εντός μας , και μάς συντροφεύει μέχρι την ημέρα του αποχωρισμού του σώματος από την ψυχή, να αποζητούμε τον “άνθρωπο” με τον οποίο συνάδουμε απόλυτα και μάς συνδέει άρρηκτος συναισθηματικός δεσμός....αν ποτέ τον συναντήσουμε σε αυτή τη ζωή.....

Ἐμβόλιο ζωῆς

             

                                  Πέμπτη  Κυριακή των νηστειών, της αγίας Μαρίας Αιγυπτίας. 

                                                                Φωτό: WordPress.com

«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. θ’ 14). Στὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Ε’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὁ Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἀναφέρεται στὸν τρόπο προσφορᾶς θυσιῶν πρὸ Χριστοῦ, τὶς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τὴν δική Του θυσία καὶ ἐκφράζει τὴν βεβαιότητά του γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τῆς σωστικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ ὅλες τὶς προηγούμενες, ποὺ ἀποτελοῦσαν βεβαίως προεικόνισή της.

Χαῖρε, ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως

 

                                                                       Φωτό: The Caller

Ἀληθινὰ στολίδια τοῦ λόγου ἀποτελοῦν πράγματι οἱ λέξεις καὶ οἱ φράσεις μὲ τὶς ὁποῖες ὁ ὑμνογράφος τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου κοσμεῖ τὴν Παναγία Μητέρα μας: τὴν καλεῖ, μεταξὺ ἄλλων, «ἔμψυχον τράπεζα καὶ Παράδεισον», «χώρα ἀνήροτον» (=ἀκαλλιέργητη, λόγῳ τῆς Παρθενίας της), «ὄρος πῖον καὶ τετυρωμένον» (=συμπαγὲς καὶ στερεό), «ἄμπελον ἀληθινή».

Για να μην χάσουμε τα αυγά και τα Πασχάλια μας....

                     

                            O φτωχός πωλητής αυγών. Φωτό: dorislimwrites.com/worth-of-eggs

Ένα σημαντικό προϊόν ζωικής προελεύσεως είναι τα αυγά, τα οποία ανέκαθεν εμπορεύονταν οι αγρότες, αλλά και σήμερα, στις λαϊκές αγορές, βλέπουμε μικροπωλητές με εκατοντάδες αυγά, να τα προωθούν με υπομονή, όρθιοι από 8 το πρωί έως 5 το απόγευμα, πίσω από καλοστημένους πάγκους. Κάπου -κάπου συναντάμε κάποιον παππούλη, να κάθεται κατάχαμα με το κοφίνι του, και να ξεφωνίζει με τη βραχνή και αδύναμη φωνή που του απέμεινε,   “φρέσκα αυγά ελευθέρας βοσκής”!

Η ιστορία που ακολουθεί είναι προς συνειδητοποίηση, πώς η συμπεριφορά μας, απέναντι  στους  φτωχούς πωλητές, επηρεάζει εμάς τους ίδιους και το κοινωνικό σύνολο, όταν εμείς, χωρίς θεία διάκριση, χάνουμε τα αυγά και τα Πασχάλια μας....όπως έλεγε ο αείμνηστος Μπαρμπαλιάς στη Βαλύρα,  κατά τις δεκαετίες 1960-1970.

Περισσότερη αστυνόμευση ζητούν οι κάτοικοι της Βαλύρας....

         

                                                                  Φωτό: valira-city

Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

Στην μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, οι αριστερών παρατάξεων πολίτες ζητούσαν οι αστυνομικοί να παραμένουν στα γραφεία τους και να μην κατασκοπεύουν τις ζωές των οικογενειών τους, να μην τους συκοφαντούν σε βάρος της προσωπικής ευημερίας των ιδίων και των απογόνων τους. Ήρθε ο καιρός που εκεί φθάσαμε σήμερα, οι αστυνομικοί να εκτελούν γραφειοκρατική εργασία  σίγουροι στα γραφεία τους, γιατί οι αριστερές παρατάξεις δεν είναι πλέον “απειλή” για τη χώρα, αλλά οι κλέφτες και οι κακοποιοί να αλωνίζουν καταπατώντας ξένες περιουσίες, απειλώντας την σωματική και ψυχική ακεραιότητα των εντίμων πολιτών. Περισσότερη αστυνόμευση, ενεργό δράση της αστυνομίας για την πάταξη του εγκλήματος ζήτησαν οι κάτοικοι της Βαλύρας οι οποίοι πλήττονται από επαναλαμβανόμενες κλοπές και διαταράσσεται συχνά η οικογενειακή τους γαλήνη και ευτυχία.

Από τον Λύκο της Αρχαιότητας μέχρι έναν Λύκο της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας

                  

                                            Στεμνίτσα Αρκαδίας.Φωτό: Views of Greece

Ο Λύκος, με βάση την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ήταν ένας στην όψη θηριώδης ληστής, ο οποίος, μαζί με τον Τέρμερο λήστευαν με τις σχεδίες τους τις ακτές της Λυκίας, Καρίας και την Κω. Η εγκληματική τους δράση τελείωσε όταν ο Ηρακλής σκότωσε τον Τέρμερο. Υπάρχουν όμως και Λύκοι στην νεότερη Ελληνική ιστορία, ένας εξ αυτών είναι ο Λύκος της Πελοποννήσου, που έδρασε μερικούς αιώνες πριν την Επανάσταση του 1821, όπως θυμούνται οι παλιότεροι στη Βαλύρα, από ιστορίες που άκουγαν από τους παππούδες τους και πέρασαν παραστατικά από γενιά σε γενιά.

Στης Ανδανίας τα κράσπεδα και στον Ιερό Ναό της Πολίχνης, με την κόρη την Αγνή της Βαλύρας

     

                       Φωτογραφίες από την Πολίχνη Μεσσηνίας: κα Ρόζυ Καρύδη

Γλυκύ το έαρ επάνω στους βοστρύχους της νιότης, και πώς η ροδοπέταλη σκέψη, με τον έρωτα στην καρδιά, να φωλιάσει εν ειρήνη σε στέρνο απόρθητο; Σαν χείμαρρος ξεχύνεται η άδολη αγάπη, και πλαγιάζει επάνω στα εύοσμα λογής-λογής άνθη της αθάνατης Μεσσηνιακής γης την Άνοιξη.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο δεν χάθηκε για ανάπαυλα, κάτω από ανοιξιάτικες κουβέρτες, αλλά αξιοποιήθηκε προς οικοδόμηση πνεύματος και ανάπλασης σώματος και ψυχής.

Η Ρόζυ, η αγνή κόρη της Βαλύρας , θα μάς δεξιωθεί σήμερα, με νηστίσιμα εδέσματα, επάνω σε καταπράσινο τάπητα  , επί αρχαίων λίθων, και θα μάς οικοδομήσει με  ιερό προσκύνημα ,  στον  κατανυκτικό ιερό ναό των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης , στην όμορφη Πολίχνη της  Μεσσηνιακής γης.

«Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι»

 

                                                              Φωτό. Ρομφαία

«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.» Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ Θεανθρώπου. Μόνον Ἐκεῖνος, «ὁ ἐτάζων νεφροὺς καὶ καρδίας» εἶναι σὲ θέση νὰ γνωρίζῃ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἐπειδὴ διαπιστώνει ὅτι ὅλοι μας, λίγο – πολύ, χωλαίνουμε στὰ πνευματικὰ θέματα, μᾶς «προκαλεῖ» τοὐλάχιστον νὰ τὸ παραδεχτοῦμε.

Αὐτὸ κάνει καὶ μὲ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονισμένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου (Μάρκ. θ’ 17-31). Ὡς σοφὸς παιδαγωγὸς καὶ ἄριστος καρδιογνώστης Τὸν καλεῖ διακριτικὰ νὰ παραδεχθῆ ὅτι γιὰ τὸ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακό του μαρτύριο εὐθύνεται (καί) ἡ ἀνεπαρκής του πίστη.

«Χαῖρε, ἡ πόλις τοῦ Παμβασιλέως»

 

                                                          ΦΩΤΟ.  ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς καὶ θαυμαστοὺς χαιρετισμοὺς ποὺ ἀπευθύνει ὁ ὑμνογράφος στὴν Παναγία μας ἕνας ξεχωρίζει ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν συμβολισμὸ καὶ τὴν σημασία του: «Χαῖρε, πόλις τοῦ Παμβασιλέως».

Ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Παναγίας ὡς «πόλεως τοῦ (βασιλέως) Θεοῦ» προέρχεται ἀπὸ τὸν προφήτη Δαυίδ: «Τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσιν τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ. ἠγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος» (45^ος ψαλμός, στ. 5). Οἱ θεόπνευστοι Πατέρες βλέπουν σ’ αὐτὴν τὴν «πόλιν» τὴν προτύπωση τῆς Παναγίας, ὁ δὲ Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἑρμηνεύει ὅτι τὰ ὁρμήματα τοῦ ποταμοῦ εἶναι οἱ ποταμοὶ τῶν δωρεῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ποὺ κατέκλυσαν ὅλη της τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν χαρίτωσαν, ὥστε νὰ ἁγιαστῆ, πρὶν ἀκόμη κατέλθη ὁ Ὕψιστος καὶ τὴν ἐπισκιάσῃ μὲ τὴν πρόσθετη χάρη Του.

Όταν ο λογοτέχνης Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος συνάντησε τον Γέρο του Μοριά....

     

                                                     ΦΩΤΟ.Kalamata journal

Την 3η Απριλίου 2011, στην εκδήλωση γέννησης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Ραμοβούνι, είχε ανατεθεί η ομιλία του πανηγυρικού της ημέρας στον μαθηματικό και λογοτέχνη κ. Θεόδωρο Χαρ. Σταυριανόπουλο. Ως γνωστόν τότε, είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση στη χώρα μας. Δεν θα μπορούσε να έχει ουσιαστικό νόημα η ομιλία του ευαίσθητου και ακριβοδίκαιου καλού Έλληνα πατριώτη και λογοτέχνη, αν πρωτίστως η ίδια η ψυχή του δεν ζωντάνευε εμπρός του τον ήρωα της Επαναστάσεως του 1821, και δεν συνομιλούσε το δημιουργικό πνεύμα του μαζί του! Με έντιμο  τρόπο, λεκτικά διατύπωσε και συναισθηματικά μετέδωσε, στον πανηγυρικό λόγο της ημέρας, αυτό που θα συμφωνούσε να ακούσει ο γέρος του Μοριά..πέρα από εντυπωσιακά  λεκτικά σχήματα και ψυχρά νοητικά μορφώματα.

Θεολογικές και ιστορικές μαρτυρίες για τα μαρμάρινα πόδια στην Ιερά Μονή Βουλκάνου

        

                                                       ΦΩΤΟ. Nikoalos D. Foteinopoulos

                                                             

Η αρχαιολόγος κα Μιμίκα Γιαννοπούλου, ανήρτησε στη σελίδα της στο FB μία ενδιαφέρουσα ιστορική μαρτυρία για τα μαρμάρινα πόδια, που βρίσκονται στην Ιερά Μονή Βουλκάνου. Ο πατήρ Αμβρόσιος, κατά τη δεκαετία του 1960, έλεγε ότι αυτά τα πόδια φυλάσσουν την Ιερά Μονή από τους κλέφτες του οίκου της Μεγαλόχαρης, και όποιος βεβηλώσει τον ιερό χώρο Της θα πάψει πλέον να είναι άνθρωπος, γιατί θα εμφανιστεί η Παναγία εμπρός του και θα του κοπούν τα πόδια. Δηλαδή, θα είναι τα πόδια του στη θέση τους , αλλά αυτός θα τα βλέπει και αισθάνεται ως κομμένα, εφ΄όρου ζωής. Την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος συμβολίζουν μυητικά,  και δευτερευόντως είναι ένα αρχαιολογικό εύρημα.Ενδεχομένως οι αρχαιολόγοι να μην έχουν τη θεία μαρτυρία ενός σύγχρονου Δαβίδ, όμως πασχίζουν με ειλικρίνεια και διαφυλάσσουν σταθερά τους αρχαίους θησαυρούς του τόπου μας. Ας δούμε τι αναφέρει η άξια κα Μιμίκα Γιαννοπούλου:

Η ευλογία της φροντίδας των ηλικιωμένων γονέων μας

                  

 Έργο του Charles Spencelayh 

Ο κ. Γιώργος Καρμίρης, στη σελίδα του στο FB, ανήρτησε την επιστολή μίας ηλικιωμένης μητέρας, μέσα από την οποία καθίσταται εμφανές εκείνο που περιμένει εμάς τους νεότερους ...ιδίως εκείνους που δεν φρόντισαν τους υπερήλικες γονείς τους, και έδωσαν με την συμπεριφορά της αδιαφορίας και ιδιοτέλειας το κακό παράδειγμα στις επόμενες γενιές....

Επιστολή ηλικιωμένης γυναίκας κλειδωμένης σε γηροκομείο:

Κωνσταντίνος Αρβανίτης, καθηγητής Καρδιολογίας: Τα φύλα είναι δύο!

 

                                                         Φωτό: ΜΑΡΙΝΑ ΜΟΣΧΑ

Τα φύλα είναι ΔΥΟ και ούτε μισό περισσότερο από ΔΥΟ.

Επειδή μερικοί φίλοι και μερικές φίλες κάπου έχουν χαθεί στη μετάφραση, επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσουμε μερικά βασικά πράγματα:

1) Τα φύλα είναι ΔΥΟ (και ούτε μισό περισσότερο από ΔΥΟ).

2) Οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί μπορεί να είναι όσοι θέλετε.

Ακόμη και 185, αν θέλετε (για να μην ξεχάσουμε και τους κτηνοβάτες, που είναι σωστό και δίκαιο κάθε ζώο να αποτελεί άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό...).

3) Ένας άντρας που έκοψε χειρουργικά τα γεννητικά του όργανα, δεν είναι γυναίκα, αλλά... ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΣ άντρας. Όπως ακριβώς και αν κόψεις τα δυο πόδια ενός τετράποδου, δεν γίνεται πτηνό, ούτε αν του κόψεις και τα τέσσερα θα γίνει... φίδι.

Μη μού πεις...είσαι κλέφτης!

         

Τούτη η γνωριμία της Ειρήνης, φοιτήτριας ψυχολογίας και επισκέπτριας στο Καζίνο στο Λουτράκι, ένα Καλοκαίρι πριν κάποια χρόνια, στάθηκε η αφορμή για τη συγγραφή της πτυχιακής της εργασίας. Έναν πρώην διαρρήκτη και διευθυντή εταιρείας με πόρτες ασφαλείας γνώρισε, και γοητεύτηκε από τις υψηλές νοητικές του ικανότητες και την ευελιξία της σκέψης του, ως προς την επίτευξη των ιδιοτελών-προσωπικών του στόχων, ώστε άρχισε να μελετά συστηματικά την ψυχολογία των ατόμων με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, και εγκληματική συμπεριφορά.

Τέχνες κατεργάζεται ο σχιζοειδής και άρπαγας νους τού διαρρήκτη, βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση, επιδιώκοντας ως αμοιβή, για τους κόπους της διεστραμμένης σκέψης του, την κλοπή της περιουσίας των άλλων, άνευ ιδιαίτερης προσπάθειας και πιθανού κινδύνου, μακριά από τις δημόσιες αρχές και το όμμα του νόμου.

Ζωηφόρος Σταυρὸς καὶ θανατηφόρα ἁμαρτία

 

                  

                     Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στη Βαλύρα το 1970.Ε. Η. Κοντοπούλου

«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός…ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τῆς Ἐκκλησίας τὸ περιτείχισμα», ψάλλει ὁ ὑμνωδὸς κατὰ τὴν μεσονηστίσιμο Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ζωηφόρο ἀποκαλεῖ τὸν Σταυρὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι χάρη στὸν καρπὸ τοῦ Σταυροῦ, στὴν γεύση δηλαδὴ τοῦ «ξύλου τῆς ζωῆς», τοῦ Χριστοῦ, γευτήκαμε ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὄχι τὴν πικρὰ γεύση τοῦ θανάτου ἀλλὰ τὴν γλυκιὰ ἡδονὴ τῆς ζωῆς.

Ὁ Σταυρός, λοιπόν, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Κυρίου πάνω Του, ἀνανοηματοδοτεῖται καὶ ἀπὸ σύμβολο θανάτου γίνεται σύμβολο τῆς ζωῆς, ἀπὸ σύμβολο ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ γίνεται σύμβολο ἀνορθώσεως καὶ τιμῆς, ἀπὸ φονικὸ ὄργανο γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς γίνεται ὄργανο σωτηρίας γιὰ τοὺς μετανοοῦντες, καὶ ἐν τέλει σύμβολο λυτρώσεως καὶ ἀναστάσεως!

«Νέαν ἔδειξεν κτίσιν…»

            

                                                                           Φωτό: eVima

Μὲ τὴν φράση αὐτὴν ξεκινοῦν οἱ Γ’ Χαιρετισμοὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Παναγία Μητέρα μας. Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο, οἱ 12 Οἴκοι ἀπὸ τὸ Ν ἕως τὸ Ω, ἡ Γ’ δηλαδὴ καὶ ἡ Δ’ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν, ἀναφέρονται στὸ κοσμοσωτήριο ἔργο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὴν μεγάλη βοήθεια ποὺ προσφέρει ἡ Θεοτόκος στὸ ἔργο αὐτό.

Θεία ευωδία από την Ανοιξιάτικη Ιθώμη έως τον Επιβλητικό Ταΰγετο

 

Στους πρόποδες της Ιθώμης και  ελαιώνες της Βαλύρας.

                                                Φωτό: κ. Στασινός Αθ. Μπόβης

Πήρε η  φρόνιμη κόρη Ρόζυ το μονοπάτι κατά μήκος του μυθικού ποταμού της Βαλύρας, που οργιάζει η φύση, και ο Γιώργος δεν άφησε ανθισμένη γωνιά που να μην την απαθανατίσει στην όμορφη Βαλύρα μας. Τα χελιδόνια φτερουγίζουν στις καρδιές των Μεσσηνίων και οι χιονισμένοι ξανανιώνουν εμπρός στο γοητευτικό κάλεσμα της Άνοιξης, καθ΄οδόν προς το Άγιο Πάσχα.

Μαυρίκη-Μπόβη Ουρανία: Κάτι ξυπνάει..... από κοινού!

                          

                                   Οι Χάριτες του Πολιτιστικού Συλλόγου "Αρχαία Μεσσήνη"

                                    Φωτό: Πολιτιστικός Σύλλογος "Αρχαία Μεσσήνη" στο Fb

Δεν είναι μόνο ο οργασμός της Άνοιξης σε λουλουδένια αλώνια, είναι κάτι βαθύτερο, που αναδύεται μέσα από έναν σκοτεινό χειμώνα απαξίωσης , απογοήτευσης και αποστασιοποίησης, με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, στην οποία ζουν και πορεύονται. Τούτος ο ούριος άνεμος, που κρατούσε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας σε εγρήγορση, επανέρχεται δριμύτερος , για να τα σαρώσει “όλα,” με άξια χέρια και μεγάλη καρδιά, να τα ευπρεπίσει και να δράσει ως λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Μητροπολίτης Ιρλανδίας εξελέγη ο Μεσσήνιος Επίσκοπος Ζηνουπόλεως κ. Ιάκωβος!

               

                               Ο σεβ. Μητροπολίτης Ιρλανδίας κ. Ιάκωβος

Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

    Μητροπολίτης Ιρλανδίας,  εξελέγη πρόσφατα παμψηφεί, από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Επίσκοπος Ζηνουπόλεως κ. Ιάκωβος.

Ο κατά κόσμον Δημήτριος Αντωνόπουλος, γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1977. Η καταγωγή τού πατέρα του είναι από την Σκάλα-Μελιγαλά και της μητέρας του από την Καλογερόρραχη Ανδρούσης Μεσσηνίας.

Ιωάννης Θωμόπουλος: Η υγιής σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων

 

Γλυτσίνια, λεμονιές και ανθισμένα τριφύλλια, αρμονικά δεμένα.

Φωτό: κα Γεωργία Μπουρίκα-Μαρινοπούλου   

Ο φίλος της ιστοσελίδας μας από τη Ναύπακτο, κ. Ιωάννης Θωμόπουλος, έχει την ευχάριστη και άκρως ενδιαφέρουσα συνήθεια, ανελλιπώς κάθε πρωί, πριν αρχίσει την εργασία του, να επικοινωνεί εποικοδομητικά με τους συνανθρώπους του, σε Πανελλαδικό επίπεδο, ετοιμάζοντας γλυκύ βραστό καφέ στην κουζίνα τού νοήμονος εαυτού του. Τις δροσοσταλίδες της θετικής του σκέψης μεταδίδει στις καρδιές εκείνων που συνδέονται μαζί του , μέσα από τη σελίδα του στο Fb (Ioannis Thomopoulos). Ο εμπνευσμένος λόγος του περί της κοινωνικής συμπόρευσης και ανιδιοτελούς προσφοράς , μάς καλημέρισε σαν Ανοιξιάτικη μοσχοβολιά, με περιτύλιγμα θείας ευταξίας.

Ο Εθελοντισμός και ο Ρόλος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας

       

Οι κ.κ. Γιώργος Αθανασόπουλος,Δήμαρχος Μεσσήνης, Κώστας Καυκούλας, Σύμβουλος Βαλύρας και Δημήτριος Τσιλίκας, Πρόεδρος Βαλύρας

 με την  κα Αθανασία Μπατάλια, μέλος του Δ.Σ. του Αστέρα FC Bαλύρας

                                                    

Ο εθελοντισμός στους Βαλυραίους έχει περάσει στο DNA μας από τους προγόνους μας, υποστηρίζει θερμώς ο σύμβουλος του Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας, κ. Κώστας Θ. Καυκούλας: “Δεν ξεχνώ όταν το έτος 2020, σε κάλεσμα για καθαρισμό του γηπέδου Μαρακανά, μετά τον κορονοϊό, στο γήπεδο παρουσιάστηκαν πάνω από 50 συγχωριανοί μας! Το κάναμε γυαλί , φυσικά παρευρέθησαν η κα Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη, η φιλόλογος της Βαλύρας, με την κα Ευγενία Ντουραμάκου, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, μαζί με άλλες άξιες γυναίκες και άνδρες, κάθε ηλικίας. Με αποκορύφωμα και μικρά παιδιά να έχουν πιάσει σκούπες και φαράσια, και να εργάζονται με τη μέγιστη υπευθυνότητα”.

Δεσμός αθανασίας στη γέφυρα της Βαλύρας

        

          Από αρριστερά μας Δ. Κατσίρης, Π. Λιοντήρης, Χαρ. Σταυριανόπουλος και Μιχ. Λιοντήρης.

                                                         Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Από τα παλιά χρόνια, ένας χρυσός δεσμός με  τέσσερα νοήμονα "πόδια", δεμένα με άρρηκτο-θείο λόγο, στέκεται στη γέφυρα της Βαλύρας, ως προφήτης και ιατρός χρόνων αρχαίων και ανείπωτων καιρών.

Κι αν οι παλιοί Βαλυραίοι γνώριζαν κάτι γι΄ αυτόν των φύλακα στους πρόποδες της Αρχαίας Ιθώμης, είναι γιατί διάβαζε τα πρόσωπα, τις σκέψεις και τις διαθέσεις τους, καθώς περνούσαν από τη γέφυρα, και τους  έδινε μηνύματα  και οράματα ίασης στα όνειρά τους. Μόνο λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής, αποκαλύφθηκε ο αρχαίος μύστης στην παλιά σιδερένια γέφυρα του χωριού, μαζί με την ιέρεια του, σε θεία μέθεξη.

Ο Πανάγιος Τάφος είναι Ζωντανός!

            

                         Το Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου. Φωτό: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

“Ο Πανάγιος Τάφος είναι Ζωντανός”, ήταν ο τίτλος της ομιλίας , μετά προβολής εικόνων, της εκ Ρόδου ορμωμένης κας Αντωνίας Μοροπούλου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης, σήμερα, 31 Μαρτίου 2024, και ώρα 11:00 π.μ.

Η κα Αντωνία Μοροπούλου είναι καθηγήτρια του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου , στη Σχολή Χημικών Μηχανικών, και επιτέλεσε διευθύντρια της διεπιστημονικής ομάδας αναστήλωσης του Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, το έτος 2016.

«Χαλάσωμεν τὴν στέγην τοῦ νοός»

 

                                           Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς . Φωτό: ekklisia online

«Ὀρθοδοξίας φωστῆρα», «Ἐκκλησίας στήριγμα», «θεολόγων ὑπέρμαχον ἀπροσμάχητον», ἀποκαλεῖ ὁ ὑμνογράφος τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν Ἅγιο ποὺ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὄχι γιὰ τὴν μνήμη τῆς κοιμήσεώς του (+14 Νοεμβρίου), ἀλλὰ γιὰ τὴν προσφορά του στὴν στήριξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν κακοδοξιῶν τῆς Δύσεως.

Μαυρίκη-Μπόβη Ουρανία: Η Αξιέπαινη Εθελοντική Προσφορά στα Χωριά της Μεσσηνίας

        

                 Εθελοντική εργασία στο Δεσύλλα Μεσσηνίας. Φωτό: "αγαπάμε Δεσύλλα", στο FB

 

Η δραστήρια φιλόλογος της Βαλύρας, κα Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη, έθεσε το θέμα επί τάπητος, με αφορμή τη σύσταση εθελοντικής ομάδας στο Αριοχώρι Μεσσηνίας, και με υπόδειγμα την επιτυχή εθελοντική δράση στο χωριό Δεσύλλα. Αλλά και η όμορφη γενέτειρά μας Βαλύρα, έχει πολλά να επιδείξει, από το παρελθόν έως σήμερα, όσον αφορά την ευαισθητοποίηση και εθελοντική προσφορά των κατοίκων της.

Λαμπαδηδρομίες στη Μεσσηνία του χθες και σήμερα: Η Κυριαρχία του Θείου Φωτός και η Ανάσταση του Ελληνικού Έθνους

 

                                          Λαμπαδηδρομίες στον Δήμο Οιχαλίας, 2024. 

                      Φωτογραφίες: κα Γιώτα Γεωργακοπούλου, Δήμαρχος Οιχαλίας, στο FB.

Η αναμμένη λαμπάδα ή δάδα και η ομαδική μεταφορά της συμβολίζει για τον Έλληνα την επικράτηση του πνευματικού φωτός του Χριστού και πάταξη του σκότους του Άδη σε ομαδικό επίπεδο, την αναγέννηση και ανάσταση του χριστεπώνυμου πλήθους των Ελλήνων Ορθοδόξων με κεφαλή τον Χριστό, και κατ΄ επέκταση του Ελληνικού Έθνους ενάντια στη δουλεία και λήθη της ένδοξης ιστορίας του.

Λαμπαδηδρομίες στη Μεσσηνία του 1950-60

Η κα Ευτυχία Κυριακοπούλου, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας Μεσσηνίας, όπως θυμάται μετά από 60 χρόνια ο μαθητής της κ. Γιώργος Παρ. Φειδάς, ασκούσε τους μαθητές της στις λαμπαδηδρομίες, κατά τις δεκαετίες του  ΄50 και ΄60. Το απόγευμα της παραμονής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και εορτής της Επανάστασης του 1821, η δεινή δασκάλα, οργάνωνε τους μαθητές   σε ομάδες, και ξεχύνονταν στις επάνω και κάτω ρούγες του χωριού, μεταφέροντας συμβολικά το  μήνυμα της Επανάστασης για την Ανάσταση του Ελληνικού Έθνους, κρατώντας δάδες και λάβαρα της Επανάστασης του 1821.

Για να βλέπεις καλύτερα μικρή μου Ελλάδα!

                        

                         Ο κ. Ζήσης Δ. Παπαλαμπίδης. Αντιδήμαρχος Ορεστιάδας, με την κόρη του. 

                                  Φωτογραφίες: Ευρυδίκη Ελ. Λινάρδου- Παπαλαμπίδου στο Fb

Δεν γνωρίζω πόσες τιμές θα πρέπει να αποδώσουμε στη Βαλυραία κόρη Ευρυδίκη Ελ. Λινάρδου-Παπαλαμπίδου και στην όμορφη, συνονόματη εγγονή της! Ξύπνησαν και τις πέτρες στη μυθική Βαλύρα Μεσσηνίας  και στην ιστορική Ορεστιάδα Θράκης με το παλιό κοντογούνι, που πρωτοφόρεσε το 1968 η Ευρυδίκη Ελευθερίου (Ερρίκου) Λινάρδου στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, και παρέλασε με υπερηφάνεια, όπως και η άξια εγγονή της σήμερα , την 25η Μαρτίου 2024, στην Ορεστιάδα της πονεμένης Θράκης μας, που κρατά με γενναιότητα τις “Επάλξεις” του γένους  των Ελλήνων.

Η Λαμπρή Παρουσία των Μαθητών της Βαλύρας στην Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου

                        

                               Φωτογραφίες: Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Βαλύρας

Με λαμπρότητα εόρτασαν οι μαθητές του   Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Βαλύρας την 25η Μαρτίου, με την αμέριστη βοήθεια των δασκάλων τους και την αφοσίωση των γονιών τους. Παρέλασαν υπερήφανα τα μικρά αστέρια τής γενέτειράς μας, και η μεγάλη ελπίδα μας για το αύριο της Ελλάδας, με τις κομψές εθνικές ενδυμασίες τους, κομμένες και ραμμένες στα δικά τους μέτρα και σταθμά .

Πατήρ Χαράλαμπος Βρυώνης : Ω! Πανύμνητε Μήτερ

                              

Αγαπητοί μου αδελφοί

Η ημέρα της 25ης Μαρτίου έχει προσλάβει για εμάς τους Ορθόδοξους Έλληνες μία διπλή εορταστική διάσταση. Η πρώτη είναι Εκκλησιαστική, αφού κατά την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας τιμά και πανηγυρίζει την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εορτή, η οποία αποτελεί την απαρχή όλων των Δεσποτικών εορτών και όλων των σωτηριωδών γεγονότων, που συνέβησαν για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους.

Η δεύτερη είναι Εθνική και σηματοδοτεί την έναρξη της Εθνικής Παλιγγενεσίας του Γένους μας, καθώς και το ιστορικό θαύμα της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων Ελλήνων απέναντι στην βάρβαρη σκλαβιά.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου αποτελεί τη φανέρωση της προαιώνιας βουλής του Θεού για την σωτηρία του κόσμου και την ελπιδοφόρα εκπλήρωση της υποσχέσεώς Του, που δόθηκε μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας στην αμαρτία.

Θὰ ἀκούσωμε τὴν φωνή;

                     

 Φωτό: Greeks Worldwide

Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, ποὺ ἦταν στενὰ συνυφασμένη μὲ τὴν ἀγάπη των γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πίστη, μάλιστα, γι’ αὐτοὺς εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, στὸν λόγο του στὴν Πνύκα, προτρέπει τοὺς νέους νὰ φυλάξουν καὶ νὰ στερεώσουν τὴν πίστη, ὅπως ἐκεῖνοι, οἱ παλαιοὶ ἀγωνιστές, «ὅταν ἔπιασαν τὰ ἄρματα, εἴπαν πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος». Καὶ ὁ ἡρωϊκὸς Μακρυγιάννης, πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιμη μάχη στοὺς Μύλους, διαμηνύει στοὺς ξένους ποὺ τὸν συμβούλευαν νὰ ὑποχωρήσῃ μπροστὰ στὸν πανίσχυρο Ἰμπραήμ: «Ὅταν σηκώσαμε τὴν σημαία ἐναντίον τῆς τυραγνίας, ξέραμε ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, …κι ἄν πεθάνομεν, πεθαίνομεν διὰ τὴν πατρίδα μας, διὰ τὴν θρησκείαν μας…κι ὁ Θεὸς βοηθός».

Η Ελληνοπούλα της Καλαμάτας

       

                                                  Φωτό: κα Αγγελική Τζαβάρα

Η ακούραστη και αγέραστη στον χρόνο Ελληνοπούλα της Καλαμάτας, με το σταμνί της Ελληνικής συνείδησης και ιστορίας του ευλογημένου τόπου μας στον ώμο, τράβηξε το μονοπάτι προς την πηγή του φωτός. Κίνησε η γερακίνα κρύο νερό θείας μνημοσύνης να φέρει, εν όψει της Επετείου της Απελευθέρωσης της Καλαμάτας, την 23η Μαρτίου, 2024. Με μοναδικές φωτογραφίες -από την αναπαράσταση των ιστορικών γεγονότων της Επανάστασης και Απελευθέρωσης της πόλης από τα ευαισθητοποιημένα παλικάρια και τις κοπελιές του σήμερα, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας και τους τοπικούς συλλόγους- έλαμψε η οθόνη μας και ο νους μας έκανε έπαρση σημαίας, σε γαλανόλευκα ουράνια δώματα.

Ἔρχου, ἴδε καὶ εἰπέ

         

                                                        Φωτό: Πεμπτουσία

«Ἔρχου καὶ ἴδε»: Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια προσκαλεῖ ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ νὰ γνωρίσῃ τὸν Κύριο, στὸ αὐριανὸ Εὐαγγέλιο. Εἶχε προηγηθῆ ἡ δική του συνάντηση μαζί Του, στὴν ὁποία ἀνταποκρίθηκε προθύμως. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάν., Α’ 43-44) ἀναφέρει ἁπλῶς ὅτι ὁ Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βησθαϊδά, «ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου». Φαίνεται πὼς τὸ ἑλληνιστικὸ περιβάλλον τῆς Βησθαϊδᾶ στὴν Γαλιλαία ἀποτελεῖ ἱκανὴ καὶ ἐπαρκῆ συνθήκη γιὰ τὴν ἀνταπόκριση τῶν μαθητῶν στὸ κάλεσμα τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ οἱ τέσσερις πρῶτοι μαθητὲς προέρχονται ἀπὸ αὐτὸ καὶ ὅλοι, μόλις τὸν συναντοῦν, ἀναφωνοῦν «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν».

Μονόπρακτο: Ο Θεοφύλακτος και ο Αναστάσης Τζαμαλής στη Βαλύρα Μεσσηνίας το 1834

                   

                                      Φωτό: κ. Ιωάννης Δ. Λύρας, στο lyrasi.blogspot.com

Αφιερωμένο στους αγωνιστές και ήρωες της Μεσσηνιακής Γης

Πρόλογος

Στην όμορφη γενέτειρα Βαλύρα μας, οι παλιότερες γενιές, με την εμπειρική τους γνώση και τα λιγοστά γράμματα της εποχής τους, συνέθεταν εορταστικά σενάρια για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, και τα υλοποιούσαν με εθνική συνείδηση στην πλατεία του χωριού. Τούτο το σενάριο που σας παραδίδω προς αξιοποίηση από τις γενιές του σήμερα και αύριο, αφορά την “επανάσταση μετά την επανάσταση” και την αέναη πάλη του Έλληνα να αποκτήσει την πραγματική ελευθερία του. Ό,τι συνέβαινε τότε, επαναλαμβάνεται και σήμερα, σε έναν ξενόφερτο κόσμο κοινωνικής αμάθειας και έλλειψης της κατά Θεόν πίστης, που όλο και περισσότερο οδηγεί το έθνος μας στη λήθη. Με το ύδωρ της μνημοσύνης ας κοινωνήσουμε σήμερα, για να τιμήσουμε με ιστορική γνώση και δικαιοσύνη εκείνους που χάθηκαν για ένα όραμα: Να μείνει η Ελλάδα για πάντα ελεύθερη!

Ο Λόγος της Αγάπης

                

                                                Φωτό: Γιώτα Κωτσόβολου

Πρώτη Παρασκευή των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο σήμερα, και οι καρδιές των πιστών ανεμίζουν σαν αναπετάρι σε αγιογραφίες αγγέλων, έτοιμες να δραπετεύσουν από την καθημερινή σχόλη τους, για να παρευρεθούν με ψυχή και σώμα στον κατανυκτικό εσπερινό.

Εαρινή Ισημερία στο Ολάνθιστο Πλατό της Μεσσηνιακής Γης

    

                                                     

                                                    Φωτό: Αλέξανδρος Βλαχογιάννης

Καθώς ο ήλιος του Μάρτη, με την λαμπρή του μάχαιρα μοιράζει δίκαια τον άρτο τον επιούσιο στην ημέρα και τη νύχτα, η Αυγούλα λικνίζεται με πρωινή δροσιά επάνω στα ροδοπέταλα της Άνοιξης και στα κρινολούλουδα των αγρών της μακαρίας Μεσσηνιακής Γης. Τα κοτσύφια και οι σπίνοι μετακομίζουν σε ανθισμένες ροδακινιές και τα χελιδόνια σχίζουν ευτυχισμένα τον αέρα, επάνω από τις κεραμοσκεπές των γραφικών χωριών. Η καρποφόρα μάνα γη, που ονειρευόταν τον Χειμώνα το ένδυμα της νιότης της,  λαμβάνει γενναιόδωρα τα δώρα του Υψίστου. Τόσες πολλές ανεμώνες με ποικιλία χρωμάτων, μανουσάκια, μαργαρίτες, άγριες ορχιδέες και κρίνα, ανθισμένα τριφύλλια, σινάπια και βατομουριές, νούφαρα στον Πάμισο και δάφνες στη Μαυροζούμενα, δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου!

Σε κοσμημένα μονοπάτια κατηφορίζουν στον κάμπο και ανηφορίζουν στη μυθική και ευλογημένη Ιθώμη οι κάτοικοι της Βαλύρας και των γύρω χωριών, με τους εκλεκτούς επισκέπτες τους.

Το φωτεινό ένδυμα της κάθαρσης κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα

                  

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μία σημαντική περίοδος νηστείας και αποχής από τα πάθη μας, περίοδος ενδοσκόπησης , προσευχής, μετανοίας, εξομολόγησης και άσκησης της ελεημοσύνης, διότι προετοιμάζει τον πνευματικό αθλητή για την Αγία του Κυρίου μας Ανάσταση, τη μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας.

Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, περισσότερο αυτήν, την προ το Άγιο Πάσχα περίοδο, ότι ο οργανισμός μας περιλαμβάνει εντός του ένα δύσοσμο εργαστήριο με πολλά απορρίμματα. Αυτά που δεν χρειάζεται ο οργανισμός μας , που κρύβουμε επιμελώς με πολλά σαπούνια, αποσμητικά, κρέμες και κολόνιες, αλλά ο ιδρώτας μάς προδίδει, όπως επίσης τα προβληματικά υγρά του σώματός μας και η δυσοσμία στο στόμα μας, χρειάζεται να ελεγχθούν επιμελώς. Επίσης, οι κακοί και ψυχοφθόροι λογισμοί, η υποκρισία και τα μισάνθρωπα συναισθήματα, η αδιαφορία, η ιδιοτέλεια, οι επικρίσεις προς τον πλησίον, η καταλαλιά, η υπερηφάνεια, η ματαιοδοξία, η αθεΐα  και τόσα άλλα, μάς φθείρουν κατατρώγοντας τα μέλη του σώματος και της ψυχής μας, όπως και η έλλειψη μέτρου στις τροφές. Γενικά, η γαστριμαργία και η άπληστη προσκόλληση στην ύλη είναι άκρως επιζήμια, πρωτίστως για εμάς του ίδιους και για το κοινωνικό σύνολο κατ΄επέκταση.